3. trierdən baxdığım 2ci trilogiya. hər 3nü də izlədim. the idiotsu bəyənmədim. breaking the waves yaxşıydı, dancer in the dark isə əla. adını doğrudan da qızıl ürək qoymaq olar bu trilogiyanın.
deyilənə görə trier uşaqlıqdan hekayələr kitabı oxuyurmuş, adı golden heart imiş. sonra da böyüyəndə həmin hekayələrdəki qadınları təzədən özü yaradıb.
idiotsu bəyənmədiyimə görə daha çox 1 və 3cü filmlər barədə yazacam.
həm bess, həm də selma fədakardılar. hər ikisi də safdır, sözlərinin üstündə dururlar. hər ikisi finalda ölür - ki zatən trierdi happy endə rast gəlmək çətin məsələdi.

bessin inancı var. o tanrı ilə kontaktdadı. ərini sevir. o iflic olanda da qulluğunda durur, onun sağalması üçün ən iyrənc işləri belə görür. çünki inanır, inancı var. o inanır ki, əri onu başqa kişilərlə yatmağa göndərsə belə, bu, ərinin xeyrinədir. əslində doğrudan da elə olur; bess hər başqa kişinin altına uzandıqca əri sağalmağa başlayır. bess safdır, xəyalpərəstliyi, uşaq xasiyyətliliyi var.

selmanın məqsədi var. onun xəstəliyi də var. onun həm də özü ilə eyni xəstəliyi daşıyan balaca bir oğlu da var. selma sirr saxlayan adamdı. ölümü bahasına olsa da ona verilən sirri saxlayır - ki zatən saxladığı sirr ölümü bahasına başa gəlir. selma xəyalpərəstdi. selma fabrikdə, küçədə, qatar yolunda, məhkəmədə, həbsxana hücrəsində rəqs edir. musiqi, rəqs onu tərk etmir. selma da fədakardı; oğlunun özü kimi kor olmağa imkan verməmək üçün polisi öldürür.

ümumiyyətlə, yaxşı trilogiyadı. saflıqdan danışır. nədənsə hər 3nə də baxarkən antuan de sent-ekzüperinin le petit prince əsəri yadıma düşürdü.