16. belə bir insanı müşahidə eləsək görəcəyik ki, içində yara bağlamış acısı var. bezib. dəyişiklik istəyir. elə bir dəyişiklik ki, əvvəlkidən heç nə qalmasın. hətta məntiqə rəğmən - zəngin və vəzifəli uşaqlarının kıvıracağını bildiyi halda- məntiqi inkar edərək bunu arzu edir. və bunu ifadə edən insanın həyatda tabir caizsə toyuq başı belə kəsmədiyini bilirik. sadəcə uzun illərin əzikliyini və ölü torpağını üzərindən atmağa çalışır. bir gün övladlarının bu problem üçün döyüşməli ola biləcəyi gerçəyindən qorxur. ona öyrədilən tarix belə deyir - 1905, 1918, 1920, 1950-53, 88 və nəhayət hazırki vəziyyətdən çıxış yolunu öz ərazilərində tam nəzarət hesabına olacağını düşünür.

öz evini geri istəyir, həm də bütün qeyd şərtlərdən və problemlərdən azad şəkildə. bu şəkildə vaxtaşırı ona xatırladılan qaçqın adını üzərindən götürəcəyinə inanır. hətta öz ölülərinə ağlamağı belə torpaqların geri qaytarılacağı günə ertələmişdir.

bu dünyada haqlının həm də güclü olması gərəkdiyini bilən belə olmadıqda haqq və güc qarşılaşmasında nələrisə itirəcəyindən qorxan biridir.

müharibəni arzu eləməyən lakin evinə getməyin yolunun həm də rusun razılığı ilə ermənini ikna eləmək gərəkdiyini - lap lokal müharibə, kiçik bir göz dağı verməklə olsa belə - müəyyən qan tökülməsindən keçdiyini hesablamış, bilən rasional insandır.

bütün yuxarıda qeyd olunanları və ya bura sığmayacaq qədər fərqli duyğu və düşüncələri olmasına rəğmən müharibəni sadəcə istəməklə kifayətlənir -çoxu bu barədə danışanda ya söhbəti dəyişir ya da rusiyayla döyüşmək olmaz faktını deyir. ondan sonra nə desən də ağıllı heç bir arqument irəli sürmür ya da sürə bilmir.

ən sonda deyək ki bütün bu hisləri və düşüncələriylə hazırda bədbəxt insandır. öz çevrəsində belə lağ və istehza mənbəyi olan haqlı ikən haqsız vəziyyətə düşmək potensialı olan insandır.

(baxma: dünya birliyi bu ədalətsizliyə hələ də dözür )