11. insanı sevmək, sırf insan olduğu üçün sevmək. rənginə, cinsinə baxmadan, bütün fərqlilikləri bir kənara atıb qarşına hörmət etmək. buna nail olduqda bəşəriyyətin böyük bir problemi həll edilmiş olacaq. "nifrət yükdür"! nifrət etməyi seçirik. sadəcə, düşüncələrimizdən görə bir çox insana, bir çox xüsusiyyəti üçün qəzəb doluyuq. halbuki qara və ya ağ, hamımız eyni şəkildə dünyaya gəlir, yaşayır və ölürük. humanist deyiləm, hər insanı eyni dərəcədə sevmə əsl inanmaram. məncə əhəmiyyətli olan, bir neçə fiziki fərqlilikdən ötrü müəyyən bir təbəqə məhəl qoymamaq, hər kəsə hörmət etmək. əslində bir söz "yaradılanı sevdim yaradandan ötrü" vəziyyəti. söyləməsi çox asan olan, dilimizdən düşmədiyimiz və hamı olmasını istədiyimiz "bərabərlik" prinsipini həyata keçirməyə qoyar və həyatımıza keçirə böyük bir addım atmış olacağıq. artıq bir şey etməyə ehtiyac yoxdur, bunun üçün. insana, insan gözü ilə baxmaq kifayətdir. doğuşdan hər kəsə neytral yanaşma qabiliyyətinə malikik, əslində, amma yaş irəlilədikcə hər hansı bir səbəbdən ötrü, nifrət edərək, yük götürürük. özümüzü şartla-yıb bu mənasız yük altında əzilir, satıldıqca bir məharət etdiyimizi düşünürük. filmi izləyərək bütün bunların canlı nümunələrinə şahid olmaq mümkündür. bütün mənlikləri siyahi insanlardan nifrət edən bir ailənin, onlarla və sonunda öz iç dünyaları hesablaşmalara şahidlik edirik. əlbəttə bu hesablaşma çox qanlı, ağır və şiddətli olur. əslində spartacus izlədikdən sonra bütün şiddət səhnələri yüngül gəlir, amma növünə görə həyəcanlı demək olar ki, bu filmə. nəticə olaraq; edvard nortonun, bağıra bağıra "hər cür filmdə asanlıqla oynayaram" dediyi, edvard furlongun çox inandırıcı və real aktyorluğu rəng qatdığı, maarifləndirici və universal bir film.