73. usaq idim, ikinci sinife gedirdim. yasamaldan durub sahil metrosuna gedirdik her gun, oxdugumuz mekteb yaxsi sayilirdi deye, atam oxumagimiz ucun bizi nece eziyyetlerle ora aparib getirirdi hergun. demek olar her gun atam ile gedirdim mektebe. bir defe hecvaxt olmayan birsey olmusdu, cox sevdiyim xalam oglu apardi meni mektebe, her boyuk qardasin kicikle mezelenmesi kimi meni qollarimdan tutub relslerin ustunde filan firladib qorxudurdu. onu son defe gorduyum gun idi yaddasim meni yaniltmirsa. birgun xeber geldiki elnur rehmete gedib. nece olub filan bize hele mene anlatmirdilar. sonradan bir gun herseyi danisdilar. xalamoglu hemin vaxti 20li yaslarinda idi (98ci il), oz yasidlari ile seherin merkezinde takilirmislar. polisle aralarinda nese problem yaranib, bunlara ser atib polis nese ele birsey bunlari bolmeye apariblar..yadimdadi o gun atamgil gedib cixartmisdilar bolmeden rusvet musvet. deyilene gore cixarken xalaoglu polise nalayiq bir soz deyib. polisimiz de bunu ureyine salib, novbeti gunlerde eyni qrupla yene o tereflerde dolasarken polis oc almaq meqsedi ile bunlarin arxasiyca dusub, hamisini qovalayiblar, xalamoglu da axsamin qaranliginda sehven binaya elektrik verilen o yege daxmalardan birinin qapisini acib, iceri girmeye calisibmis, hersey bir anda bitib. huquqsunas dostu nece iller o polislerin daliyca dusdu, deliller tapdi ancaq ne xeyri bura azerbaycandi. o vaxtlardan bu millete nifret etmisem, bu millet deyisen deyil. nece gelmisik elede gedirik.