4. indi isə sizə iki gəncin tibetə kamillik axtarışındakı səyahətindən bir parça danışacam. iki dost olur və bunlar hər zaman kamillik axtarışında olurlar lakin, nə edirlərsə içlərində boşluq olur. bir gün qərara gəlirlər tibetə rahiblərin yanına gedəcək və onlardan kamilliyi soraşacaqlar. uzun bir səyahət başlanır qərbdən şərqə gələn iki gənc hindistandan tibetə ayaqla getməyi qərara alırlar. və bu şəkildə hindistan, nepal və sonda tibetə gəlib çatırlar. tibetin əsəs monastrı olan drepunq monastırına daxil olan gənclər baş rahibə yaxınlaşır və soruşurlar:
-kamillik nədir? necə kamil ola bilərik?
rahibsə cavabında:
-nə? kamillik? elə şey yoxdur.
çaş-baş qalan gənclər rahibdən nə qədər soruşsalarda heçnə demir və öz cavabında durur “kamillik yoxdur”. bu cavabla razılaşmayan cavanlar nə qədər monastır gəzsələrdə, rahiblərlə görüşsələr də öz suallarına cavab tapa bilmir və məyus halda dala qayıdırlar.
bu hadisədən bir neçə il sonra yenidən tibetə qayıdır və həmin rahibi tapıb deyirlər:
-başa düşdük. sizin sözlərinizi indi başa düşdük. kamillik yoxdur amma ona gedən yol var. biz kamillik istəyirdik və bu yalnız istək idi. istəmək kifayət deyil bu yolda getmək lazımdı. kamillik yoxdur çünki kamillik yoxluqdu, heçlikdi əgər kamilsənsə demək yoxsan ona görə də kamillik yoxdur amma ona gedən yol var.
səndə arzu və istəklərinin yalnızca arzu və istək olaraq saxlama onların arxasıyca düş, onlara doğru gedən öz yolunu cız və çat sonda isə ona çatdıqda isə bir şeyi biləcəksən əsas olan zirvə deyil əsas olan zirvəyə gedən yoldu!