məşhur kinotənqidçi roger ebert yazır ki, əgər insan oğlu uzaq ulduzlara getsəydi və özüylə yalnız bir disk apara bilsəydi, sözsüz ki, bu baraka filminin diski olardı. dialoq yoxdu; demək ki, tərcüməyə ehtiyac da yoxdu. film möhtəşə şəkillərin, kadrların dili ilə, təbiətin səsi ilə danışır. çünki bu film planetimizin pasportudur. * axırıncı cümləni mən deyirəm, ebert yox
dəhşətli dərəcədə gözəl təsvirlərlə dolu bir filmdi. xüsusilə də documentary və landscape janrlarını sevən fotoqraflar baxsın. demək olar ki, hər kadrda "kaş orda olardım", "necə şəkillər çıxardı ala burdan"-filan dedirdən kinodu. filmin təsirilə əlimə kamera alıb bayıra çıxdım, gördüm yox əşi, bura azərbaycandı.
deməli,
-filmi 5 nəfər çəkib; 6 qitə, 26 ölkəni 14 ay gəzməklə
-tokio küçəsindəki zen rahibi səhnəsi əslində planlaşdırılmamışdı. çəkiliş qrupu fabrikdən otelə geri qayıdarkən yolda bu rahiblə rastlaşıblar və başlayıblar onu çəkməyə. çəkdikdən sonra yaxınlaşıb kisəsinə pul qoyublar. nə çəkilişdən əvvəl, nə çəkiliş vaxtı, nə də sonra rahib başını qaldırıb kameraya baxmayıb.
(youtube: 
)
)- indoneziyada siqaret zavodunda çəkiliş vaxtı çaxnaşma düşüb. rejissorun dediyinə görə zavoddakı qadınlar ilk dəfə belə ağ dərili kişi gördüklərindən onların dərilərinə, ya da ən azı paltarlarına toxunmaq istəyiblər.
filmi izləmək istəyənlərə tövsiyəm:
- altyazısız baxmayın
-gecə baxmayın (çünki yavaş temp yuxunuzu gətirəcək)
-mümkün qədər yüksək keyfiyyətlə baxın
filmdən ən sevdiyim və ən çox yadımda qalan səhnə
(youtube: )
)