60. qar qasırğalarının ardından axırı ki bugün günəş özünü göstərirdi. ətrafda yığılıb qalmış 2-3 metrlik qar yığınlarından başqa heçnə görünmür çöldə. içində tükənməz günəş sevgisi daşıyan biri olaraq işdən bir bəhanəylə çıxıb günəş şüalarını üzümdə hiss etmək istədim.
diş həkimimin məsləhəti ilə siqaretə 1-2 ay ara vermiş olmağıma baxmayaraq ölkədən ayrılanda özümlə mümkün qədər kent 4 götürmüşdüm. indi 3-4 günə sadəcə bir siqaret çəkərək həm diş həkiminə verdiyim sözü tutmağa çalışır həm də ölkədən xaricdə qızıl dəyərində olan kent 4'lərimi mümkün qədər gec bitirməyə çalışıram. uzun müddət geri dönməyəcəyim üçün həkimə verdiyim sözün tarixi bitsə belə kent'ləri bitirməmək üçün əlimdən gələni etməyə çalışıram.
çöldəki uzun müddətli qar qasırğalarından sonra gəlmiş günəşi isə kent'siz ziyarət etmək nəzakətsizlik olardı. bel çantamın dərinliklərində qoruduğum kiçik qara paketi götürüb günəşi görməyə getdim.
günəş sanki bilərəkdən elə davranır ki, elə bil ayrılıb geridə qoyduğun qadınlardan ən çox özünü darıxdıranıdır, və sənə peşmanlığını xatırlatmağa çalışaraq özünü göstərir, ama yaxın durmur, uzaqdan göz çırpır, indi sahib olduğun hər şeyin soyuqluğunu iliklərinə qədər hiss etdirir. ama sənə bir geri dönmə ehtimalı verir. o istiliyə təkrardan sahib olma ehtimalı.
içəridə postmodern marketinq şirkətləri tərəfindən ələ keçirilmiş şəxslərdən ibarət böyük ticarət mərkəzinin arxa qapısından real dünyaya: küçəyə çıxdım. qar yığınları və onların altında qalmış maşınlardan başqa heçnə görünmürdü. sağda, küncdə, üzü və əlləri illərin verdiyi qatlardan ibarət ikinci dünya müharibəsi görmüş, bəlkədə birincisində doğmuş yaşlarda bir qadın titrəyən əlləri ilə siqaretini dodaqlarına isabət etdirməyə çalışaraq bəlkədə günəş onu növbəti dəfə görməyə gələndə artıq buralarda olmayacağı üçün onunla sağollaşmağa çalışırdı. ayrılılmış köhnə sevgili günəşi yanında iki əsr yola vermiş, və onunla vədalaşmağa gəlmiş bir qadınla salamlamaq pis olmazdı. "otura bilərəmmi" deyib yaxınlaşdım, yaşlı qadın yalnızlıqdan bezmiş biri kimi gözləri ilə sanki "təki yanıma kimsə otursun" deyərək başını salladı. oturub uzun aralarla yandırdığım siqareti yandırmağa belə həsrət bir şəkildə yandırıb dərin bir nəfəs aldım. ağız və burnumdan soyuq havada bariz formada gözə çarpan nəfəsimlə birlikdə çıxan siqaret dumanı qar təpələrinin arxasındakı günəşlə gözlərim arasına girərək bulanıq bir görüntü yaradırdı. söhbətə möhtac qocaya bir şeylər deyib onu dərin düşüncələrdən ayırmağa çalışmağı düşündüm, "günəşi hiss etmək əvəzolunmazdır" dedim. "elədir" deyib sanki onu bir daha görməyəcəyini hissedirmişcəsinə kədərlənərək başını aşağı saldı.yaşlı qadın üst-başından evsiz və kimsəsiz biri görünümünü xatırladırdı. gün içində çox qısa aralarla işdən ayrılıb çölə çıxabildiyim üçün bu anımı yaşayım, köhnə sevgili günəşimi izləyim, əvəzolunmaz dəyərə sahib siqaretiminmi dadını çıxarım yoxsa yaşlı bir kimsəsizinmi dərdinə yanım deyə düşünərkən "mənə bir siqaret verə bilərsənmi? " dediyini eşitdim. refleksiv olaraq əlimi cibimə atdım, paket təzə idi və sadəcə bir siqaret tükətmişdim. mənim üçün sahib olduğu dəyərini düşünmədən paketi ona uzatdım. biranlıq çaşqınlıqdan sonra titrəyən əlini siqaretə uzadan qoca " çox sağol" deyə təşəkkür edərkən təşəkkürünü qəbul etmək üçün üzünə baxdım; qoca ağlamağa başladı. mənim üçün əvəzolunmaz dəyərə sahib paketim, əvəzolunmaz hisslər yaşadırdı. və uzaqlardan, çox uzaqlardan, köhnə sevgili günəş ən yaxşı mövqedə yerini alaraq bizi izləyirdi; onu irəlidə nələrin gözlədiyindən bixəbər bir gəncin, geridə buraxdıqları ilə yaşayan bir qocaya uzanan əlini, onların portretini. və tarixə həkk edirdi. bəlkə də bu portretin səbəbkarı olduğu üçün qürurlanırdı. "bu mənim doğulduğum ölkədəndir, dadlı biraz fərqlingələ bilər" deyərək hərzamankı instiktimi qoruyurdum; ağlayan birini görəndə görməməzlikdən gələrək söhbəti keçişdirmək. qocadan səs çıxmırdı, illər onu susdurmuşdu, getmə vaxtı idi, hər mənada. ağır addımlarla uzaqlaşan qocanı izləməyə başladım. qalan son siqaretim; əlimdəki siqaret bitirdi. buludlar günəşə buranın ağasının kim olduğunu öyrətmək üçün ona yaxınlaşırdılar, günəş də uzaqlaşırdı. və, acgöz insanların qurduğu vəhşi kapitalizm qapının arxasından məni səsləyirdi. getmə vaxtıydı; hamımız üçün.