27. mənə 26 fevralla birlikdə təqvimin digər günlərində də təsir göstərən hadisədir. üumiyyətlə mən bu soyqırım hadisəsinji unuda bilmirəm . düşünki siz hələ dünən axşam gələn il uşağı hansı məktəbə qoyacağınız haqqda söhbətlər aparmısınız.ama birdən güllə səsləri gəlir aləm bir birinə dəyir. gecənin bir yarsı meşəyə qaçmağa donmağa öldürməyə təcavüz olunmağa işgəncə görməyə məcbur qalrısız. bu faciədir.istiyir 613 yox sadəcə 13 nəfərin başına gəlin istər 3 nəfərin başına gəlsin bu faciədir. hər insan bir fərddir. insalıq dramları rəqəmlərlə statistikayla yox yaşanmışlıqlarla ölçülür. bu gün bacardığım qədər tvdan uzaq durmağa çalışdım ama tvdan uzaq duraraq bu hadisəni unutmağı təbii ki bacarmadım. sadəcə hər tvya baxanda ürəyim dayanacaq kimi olur. o körpə uşaqları qarın üstündə cansız görəndə canım çox yanır. tüpürümki əlimdən heçnə gəlmir. o uşaqlarki sadəcə 2 gün əvvəl deyin gülür oynayırmışlar. bizki səhərlə soyuq olduğu üçün yerimizdən qalxmağa ərinirik bu insanlar gecənin bir aləmi ayağı yalın uşaqlı böyüklü yaşlılı canlarını qurtarmaq üçün meşədə qarda gediblər. dünya bu qədər faiciəyə necə tab gətirir heyrət edirəm. tüpürüm hər şeyə. mənim ailəmdən 3 şəhid verilib bu torpağa. kim nəyi geri gətirə bilər? o körpələri amansız işgəncə görmüş qocaları yoxsa zorlanmış qadınları ? deki geri gəldilər hansı üzlə baxacaqlar onların üzünə? bu faciədir.dəhşətdir. çarəsizlikdir.bu dünya tarixinin üz qarasıdır.bir gün bütün faiciələrdə olmüş körpələrin ahı bu dünyanı yox edəcək.