421. ilk dəfə yazdığım başlıq. özümə söz vermişdim heç vaxt bu başlığa yazmıyacam çünki, mən etiraf edə bilmirəm. çox güman edə də bilmiyəcəm. bayaqdan bilmirəm hansı başlığa yazım bunu seçdim. biraz söyüşlü yazı olacaq amma onlardan özümədi hamısı.

belə pox vəziyyətdə olmamışdım heç vaxt. üç sevdiyim, hörmət etdiyim, dəyər verdiyim insan arasında qalmaq və heç birindən keçə bilməmək kimi cındır hiss yoxdur həyatda. pis vəziyyətdə sənin yanında olan insanın pis vəziyyətində yanında olmamaq üstəlik bu azmış kimi ona qarşı çıxmaq kimi cındır hərəkət də yoxdur. amma bunu etməliydim, etdim. özümü bağışlaya bilmirəm, dost haqqında yazdığım entryda yazdığım kimi eləməzlər dediklərimizin hamısını edən insan-bax bu insan bu gün mən oldum. tək səbəbim heç birinizdən keçə bilməməyimdir. o insan bilirəm inciyib məndən, bəlkə də yox amma demək istiyirəm ki, heç vaxt bu hərəkəti etməzdim, amma heçvaxt da heçvaxt demək lazım deyilmiş. bu cındır həyat adamı elə hala gətirib salır ki, sən sənin dostuva, əzizivə qarşı çıxa bilirsən və bunu da digər əzizinin haqlı olduğu üçün edirsən. bildiyiniz bokdan bir vəziyyətdəyəm. indi nələr keçirirəm başa sala bilmirəm, amma həqiqətən çox pisəm. heç vaxt bu vəziyyətə düşməmişdim. mən o cındır dostlardan olmaq istəmirəm. üzr istiyirəm səndən, doğmasan, əzizsən. yaxşı ki, varsan