1. istanbulun deyil, türkiyenin merkezi küçesidi. taksimdedir. adeten taksim deyende ele istiklal da başa düşülür.
çox xarici ölkede olmamışam. ümumiyyetle köhne ssri-den bayıra çıxmamışam.
belke avropa gören dostlar daha yaxşı deyerlendirme eder, ama mence dünyada bunun kimi 2-ci yer yoxdu.
heç taksimde olmayana taksimi anlatmaq olmaz. taksimde 1 defe olmuş insan da onu unuda bilmez.
2010-dan sonra bezi köhne tikililerin (sehv etmiremse emek sineması onlardan biridi) sökülmesi ve çox böyük dükanların (mesela demirören avm) tikilmesi, kıroların sayısının artması taksimin rengliliyinde gözle görülen bir azalma emele getire bilmeyib.
burdaki köhne binalar müqeddesdi. her birinin özünün hekayesi var.
çoxlu muzey, dükan, kafe, restoran, kino, teatr, kitab mağazası, bar, disco, ucuz hostel ve otel, kilse, mescid, konsulluq, medeniyyet merkezleri var. küçenin ortasından tarixi qırmızı tramvay keçir. küçenin sonunda dünyanın en qedim 2-ci metro-funiklyor sistemi var, galata kulesi var görülmeye deyer. köhne kitabçılar, falçılar, antikvar satıcıları. unutduğum yüzlerle şey var. you got the picture -*
azerbaycandan gelen her adamı ora aparıram. istanbulda 9 ildi yaşayıram. ama istiklala her gedişimde heyran oluram.
istiklalde heyat bitmir. 24 saat açıq yerler çoxdu.
istiklal küçesinde olan kitab mağazalarının sayı bütün bakıdakı kitab mağazalarından çoxdu.
entry-ni avtobusda yazıram, istiqlala caddesine bir sözaltı yazarı ile çay içmeye gederken.
cansınız.