34. 3 il əvvəl yuxularıma girən ağıldankəm. səni o qədər söymüşəm ki bunun sayı hesabı belə yoxdur.karamazov qardaşlarında böyük inkivizitor hissəsinin hər cümləsində, ilyuşanın ölümündə, raskolnikovun ürəyi bulananda belə söymüşəm səni. atanın ölüm xəbərini eşidəndə onu mən öldürməmişəm deməyinə görə səni həmişə günahkar hesab edəcəm. axı sən özün demirdinmi hansı oğul öz atasını öldürmək istəməmişdir ki. sən knyaz lev mışkindən bəhs edəndə insanlar onu i sa məsihə bənzətdilər amma bunu duymadılar ki knyaz sənin olmaq istədiyin insan idi .axı o əclaf deyildi amma sən əclafların əclafı idin. hətta əclafların kralı idin. bir nəfərə qədər bütün qəhrəmanların sənin özün idi. bircə knyazdan başqa. sənə öz dövrünün bütün yazarları nifrət edirdi. hətta lev tolstoy belə səni bəyənmir, nifrətini gizlətmirdi. sevimsiz xəstə insan idin. necə ki yeraltından qeydlərində xəstə bir adamam mən deyə giriş etmişdin, oradakı kimi sevimsiz idin. smerdyakovdan kənara çıxa bilmədin. şatov nikolay stavroginin övladına necə sahib çıxmaq istəyirdisə səndə 1 ci həyat yoldaşının körpəsinə eləcə sahib çıxmışdın. nikolay stavrogin bir qadına necə təcavüz etmişdisə səndə bir otaqda 10 yaşlı qızcığazla tək qaldığında ona təcavüz etmək istəmişdin.bu fikir səni yeyib bitirmişdi.hansı ki ivan turgenevə bunu danışanda o sənə reaskiya verməmiş sənsə onu təhqir edib çıxıb getmişdin. səndən minlərlə səhifə yazmaq olar amma sənin yazdığın bir cümləyə dəyməz yazılanlar. məhz buna görədə bitiriəm.