2. çox gözəl bir şeydi.yemək yeyəndə o iri gözləri ilə adama baxan,səhər-səhər qucağına tullanaraq səni oyadan,evdən çıxmağa hazırlaşanda getməyinə əngəl olmaq üçün ayyaqabılarını qaçıran,ağlayanda səni xoşbəxt etmək üçün dəridən qabıqdan çıxan bir dosta sahib olmaq deməkdi.eyni zamanda həyatınızda heç bir rolu olmayan insancıqlar tərəfindən "pinti,çirkli...necə baxırsan buna,hara sıçır bəs?" kimi umbaylamalara məruz qalmaqdı.camaat öz dərdini buraxıb mənim itimi pisliyir səhər-axşam onu başa düşmürəm mən.