25. mənə görə 107 nömrəli avtobusdu. vaxtilə cüdoya gedəndə məktəb dönəmində, abudan düz evimizin qabağınacan aparırdı bu avtobus. deməli, abunun qabağında bir mağaza vardı, ordan ucuzvari bir şirə bənzəyi maye alıb içirdik həmişə, ayin kimi idi, o ayrı. deməli, mən də şəhəri tanımayan adam, qərar verdim ki, bir gün, marşrutun yolunu yadımda saxlayaq, piyada qayıdaq da, cin kimi oğlanlarıq. mən, yanımda da 2 dənə xiyar, yol yadımızda, vədə yetişib, qərar verilib, nəhayət piyada evəcən gedəcəyimiz zaman gəlib çatıb. o vaxt həm də guya belim əyri durur deyə lifçik kimi bir şey geyindirirdilər, düz tutmağa məcbur eliyirdi. o gün, tərli-tərli qərar verdimki, dəyişməyim maykamı filan, nolar, yoldu da gedərik yavaş-yavaş. evəcən düz 2 saat yerimişik, dəxlisiz söhbətlər eliyə-eliyə. o gün, mənimki mənə dəydi də, qayıtmışam ölü kimiyəm konkret. soyuq dəyib, babat xəstələnmişəm. düz 2 ay yataqda qaldım, konkret allahın qəzəbinə tuş gəlmişdim.

107 həm də yarım saatda bir gəlirdi, vaxtını tutuzdurmaq lazım idi, ona görə kuul idi. 107 candır, gerisi həyəcanasdf.