17. bir də elə öz etdiyin hərəkətlər var ki heç vaxt bağışlamırsan özün-özüvü. həyatımda iki şeyi bağışlaya bilmirəm özümə;

1. 1-ci sinifdə oxuyurdum. bacımla əkiz olduğumuzdan eyni sinifdə oxuyurduq. bacım tualetə tək getməyə qorxduğundan( ki indi də bu qorxu var. evdə tək olanda heç vaxt ayaq yoluna getməz) mənə dedi ki, bacı gəl mənlə gedəy tualetə. mən də eee deyib yola verdim. o da dinməzcə keçib oturub partasında. bir də dərsin ortasında görürəm ki, uşaqlar nəsə deyib gülürlər, azmış kimi müəlliməni də çağırıb şikayət edirlər. sən demə bacım altına edibmiş. müəllim bunu tualetə yolladı. partaların arasından keçəndə uşaqların "ayıb olsun" sözlərini hələ də unuda bilmirəm. nə qədər qəddar olasan ki, bacınla özdə əkiz bacınla tualetə getməyəsən, indi də lağ obyekti ola. indi düşünürəm ki, gör necə canında qorxu varmış ki, tualetə gedə bilmiyib, altına edib. nə hislər, stress keçirib allah bilir. hələ 1-ci partada oturan nərmin adlı qızın "eşşək boyda qızsan altıva edirsən. ayıb olsun" deməsini xatırlayanda gedib qızın ağzını-burnunu partdatmağım gəlir.

2. ikincisi isə atam üçün səhər bir də axşamlar quran oxuyurdum. bir gün yenə dedi bu dəfə əsəbi halda "bəsdi daha oxuduğum, oxumyacam" dedim. atam da sakitcə məçiddə işləyən dostuna zəng edib "ora gəlsəm mənim üçün quran oxuyarsan?" dedi. bu cümlələri eşidən anda özümə nifrət etdim. yəni bir ata qızını buna görə böyüdüb?. bir quran kitabı nədir axı mən onun üçün oxumaq istəmirdim. ata olmasın axı bir insanın sənə ehtiyacı var niyə etmirsən ki bunu? dözmədim keçdim otağına qucaqlayıb üzr istədim. atam məndən betər kövrək adam. qucaqlaşıb ağlaşdıq.

nəysə bu gecə kədərliyəm bəylər.