3. sonuncu şam yeməyi duası

mən bu binanın intihar mərtəbəsiyəm,
qarson, bir qədəh buzlu viski - zəhmət olmasa...

dırnaqlarının lakı tökülüb...
pardon,
qadınların xəyal qırıqlığı var üzərimdə
üzgünəm...
inqilaba qalxacaq xalq kimiyəm
təlatümlü, narahat...
soyuqdan qar üstündə vurnuxan
dən axtaran sərçənin qorxaqlığını daşıyıram gözlərimdə...

çatlamış dodaqlarımda,
illərin susuzluğu...

biləklərimdə kütləşmiş ülgücün sızıltısı var
və siz, xanım...niyə bu qədər gözəlsiniz???

ağlayanda kosmetikası üz-gözünə bulaşan
nifrin,
kədər,
bir az fəryaddır qadın...
əllərin kəpənək qanadlarıdır
və siz, xanım...niyə bu qədər hüznlüsünüz?

yəqin çox incidiblər sizi,
lütfən...ağlamayın...
dodaqlarınızı sıxın dişlərinizlə
danışmayın...

siqaretimin kötüyündə qalan nəminlə,
hər sabah əllərimi yuyuram...
dodaqlarında donan təbəssümündə
günəşi axtarıram...

şəhərin səmasındakı bütün buludları qovuram...
bütün minarələrdən iniltini duyuram
və bütün küçə lampalarından baxışların boylanır...
və siz, xanım... nədən bu qədər müqəddəssiniz?

sinənə toxunduğum andan,
günlərin düzümünü itirmişəm...
süd qoxuyur dodaqlarım...
dodaqlarımdan minlərlə dua düşür,
döşlərinin daş kimi gilələrinə....
...dodaqlarımda donmuş dualarla,
yalvarıram:
“eli, eli lema seviktani?”...

əllərimdə bədənin hərarəti,
qulaqlarımda iniltin,
gözlərimdə ürkək baxışların,
və ziyarətə gələn zəvvar kimi yüyürürəm,
bədənin qoxusuna
ləbbeyk!!!
və siz, xanım...nədən bu qədər uzaqsınız?

cəlil cavanşir yazıb.