7. (bax: milan kundera)

(bax: fəxrəddin manafov)

(bax: ilqar muradov)

niyəsə bunların sağ olmaları mənə təsəllidir. fikirləşəndəki nə vaxtsa olmuyacaqlar "nə olacaq onda" deyə suallar beynimi yeyir. onsuzda bunları görmürəm, qarşı-qarşıya oturub söhbət də edə bilmirəm, amma hardasa ümid var içimdə. ona görə yox ki, nə vaxtsa görüşüm bunlarla, sadəcə milan kunderanın kitabını oxuyanda, ya fəxrədinin hansısa filminə baxanda, ilqarın hansısa musiqisini dinləyəndə bu insanlarla eyni dünyada yaşamağıma sevinirəm. bilirəm şablon çıxır amma həqiqətən belədir. birdəki o köhnə sevgili ilə eyni şəhərdə yaşayırsız amma heç vaxt rastlaşmırsız, görmürsüz bir-birinizi amma nə vaxtsa eşidəndə ki, köhnə sevgilin başqa ölkəyə gedib bütün ümidlərin ölür sanki. daha onla eyni şəhəri paylaşmırsan. bax bu hisslər məndə kunderaya, fəxrəddinə, ilqara qarşı var. ona görə bunların ölümünü, yoxluğunu təsəvvür edə bilmirəm.