4. keçən günlərdən birində arzuları yerinə yetirdiyi iddia edən bir xırdavat satan gördüm. xırda-para əl-qol- boyun ləvazimatları filandı, bilərsiniz. bunları simvolizə edib, xoşbəxtlik, uğur, evlilik, səadət bla bla bla belə şeylərdi. hərəsi də təqribən 50 qəpik dəyərində, ucuzdu. deyir, alırsan, dua edirsən, sonra duan yerinə yetəndə gəlirsən şəklini filan çəkirik. dedim olur? dedi əlbəttə, albomu filan göstərdi bu, hamısı gəlin-bəy fotoları. dedim ki,

- dayı, deyəsən hamı evlilik üçün olanından alır bu bəzəklərin.
- hə biraz elədi.
- biraz yox e dayı burda başqa şəkil yoxdu axı.
- ...
- mən uğur almaq istəyirdim fikrimi dəyişim bəlkə? (gülürəm)
- bax da özün bilərsən.
- ikisini də alım bəlkə? nə deyirsiz arzum yerinə yetər? sehrli gücünüz işə yarayar? (yenə gülürəm)
- al oğlum, al, əlbəttə.
- bunu alanlardan neçə faizi təxminən evlənir? (irişirəm)
- bir xeyli. demək olar ki hamısı.
- yoxsa tanış filan eliyirsiz? biz gənclər görürsüz də tək gəzirik bu diyarlarda. (bu vaxt yanımızda qız tayfa peyda olur təsadüfən)

dayı bir qızlara baxdı, bir mənə baxdı. sonra dedi ki "peysərliyi çoxdan buraxmışıq, oğul."

bir dayıya baxdım, bir qızlara baxdım, dedim hə lap yaxşı dayı, allah köməyin olsun (irişirəm yenə.) aldım zəhrimarı çıxdım aradan. çox pis qoydu ala. zarafatı götü ilə anlayan adamlar var bu ölsün deyirəm.