47. mingəçevir'də baş verənlər ölkəmizdəki sistem problemini bir daha üzə çıxardı:
1) yerli icra hakimiyyəti düzgün təşkil olunmayıb, əhalini təmsil etmir (seçilmir, əksər hallarda "gəlmə adamlar"a verilir);
2) hüquq-mühafizə orqanları məhkəmələrdən çəkinmir (məhkəmələrin müstəqil olmadığı ucbatından);
3) davamlı iş yerləri yoxdur, ya da çox azdır (özəl mülkiyyət toxunulmazlığı və müqavilə azadlığı təmin olunmadığına görə);
4) ləyaqətli qazanc imkanları yoxdur, ya da çox azdır (eyni səbəbdən);
5) sosial sistem (təhsil, elm, mədəniyyət, səhiyyə, pensiya, istirahət) düşük durumda (danışıq (dialoq) mədənəyyətinin formalaşmasını əngəlləyir);
6) inzibati-ərazi vahidlər düzgün təşkil olunmayıb, feodal pərakəndəlik (bölgələr arasında dürüst siyasi və iqtisadi ünsiyyətin olmadığı) şəraitinin oxşarıdır;
7) bütün seçkilər saxtalaşdırılır, ona görə də seçicilərin qarşısında nüfuzlu söz sahibi ola biləcək rəsmi siyasətçi yoxdur;
8) qeyri-rəsmi siyasətçilərin (zorla sistemdən kənarda tutulan müxalifətin) hörməti olsa da, verdiyi sözü yerinə yetirmək üçün institusional imkanları yoxdur;
9) hökumətdən gerçəkdən müstəqil olan tv və radio kanalların olmadığına görə, ölkədə xəbərləşmə əngəllənir (məlumat boşluğunu qəzəb doldurur);
10) kliyentalist sistemdə eyni adamların dövlət vəzifələrini dəyişmədən (uzun müddət) tutması, riskləri azaltmaq məqsədilə vəzifələrdə qohumlaşma ehtiyacını yaradır (siyasi məsuliyyət tamamən yox olur, hüquqi məsuliyyət isə dar qohum çərçivəsində ailə qınağı şəklini alır);
11) hakimiyyət yadlaşır (xalqa yad olmağa başlayır).
illərdir deyirik (hərçənd, bizim icadımız deyil - tarix var, fəlsəfə var, ədəbiyyat var) - müstəqil həmkarlar təşkilatlarını, medianı, məhkəmələri, siyasi partiyaları, vətəndaş cəmiyyəti təşklatlarını, akademik və sahibkar çevrələri əzmiş hökumət, bir gün qarşısında belə hökumətdən bezmiş xalqı görəcək. çünki, etirazların mədəni (siyasi və hüquqi) ifadə yolları olmayanda, haqlı etiraz gec-tez dağıdıcı qəzəbə çevrilir.