20. bəziləri o qədər gözəl insanlar olurlar ki, insan təəssüflənir bu insanların nəsillərinin davam etməyəcəyini fikirləşəndə.

mən sıradan bir heteroyam. başa düşürəm, qadınlar üçün də kişilərin bir başqa cazibəsi var, hormonal cazibə deyə bir şey var ən azından, təbiətin qanunauyğunluqları, o, bu, falan filan, amma mən qadın olsam qəti şəkildə homo olardım, bu aralar ciddi ölçüdə empatiya qurmağa cəhd edib eyni nəticəyə gəlirəm hər dəfə.

homoseksuallığın nə ciddi tərəfdarı deyiləm, nə də homofobik deyiləm. bəlkə də insanların daha böyük problemləri varkən bunlardan bəhs eləmək heç yerinə düşmür. bəlkə mən limit qoyuram düşüncələrimə, homoseksual insanların evliliklərinin nəticəsi olaraq övladlığa uşaq götürə bilmə variantı və normal psixologiyada böyüyə biləcək və radikal düşüncələrdən uzaq sağlam fərd böyütmə ehtimallarını gözardı edirəm, bəlkə də, bəli, amma tanrının səhv elədiyi nöqtələrdən biridi, məncə. günahkar düşüncələrimdən ötrü peşmançılığımı dilə gətirməyəcəm heç vaxt, buna da əminəm. üzülürəm, çox üzülürəm, çoxalmaq şansımızın evlilikdən keçən bir həyat yolundan asılı olmasından və seçimlərin bəzən zay genləri sağlam genlərdən daha uzun müddət varlığını sürdürmək variantını gətirib çıxardığını görəndə üzülürəm. yəni istəsəyəndə mitoz bölünsək, istəyəndə budaqlansaq, istəyəndə özümüz çoxala bilsək, nə bilim, sən daha yaxşısını bilirsən axı, niyə bir yolunu tapmırsan, tanrı? biz bu şəkildə ən ali varlıq ola bilmərik. tap bir yolunu, tap.