167. çox pis bir dərddir, heç kimə arzulamadığım bir şeydir, boşluqdasan və heç nə etməyə nə həvəsin olur nə də taqətin. axşamlar yata bilmemekdir, yastığı qucaqlamaqdır, gözlər önündə çürüməkdir, həyatının ən gözəl dövrlərinin psixoloji sarsıntıyla keçməsidir. yeniyetməlikdə ki yalnızlıq istəməklə yalnız qalmaqla mən dediyim bir deyil. yeni yetmə vaxtında evdəkilər bir yerə getəndə tək qaldığın üçün sevinərdin, tez arxadan qapını bağlayıb porno zad izləyib 31 çəkərdin, atan qapını niyə bağlayıbsan bala? soruşanda mal mal baxardın və qızla zad danışardın, osturaq xəyallar qurardın nə bilim axı belə şeylər. amma mən dediyim yalnızlıq bu deyil, mən dediyim yalnızlıq ətrafında heç kimin olmamasıdır, uzun gecə bir sən, bir siqaret, xəyalların, birdə notbukunun olmasıdır, cəmiyyətin sənə qəribə gəlməsidir, onların zarafatlarına gülə bilmirsən , sevinclərinə şərik ola bilmirsən, bilmirəm bu asosyallıq madiyyatdan mı irəli gəlir, yada başqa şeylərdən mi irəli gəlir. hər halda heç də xoşbəxt insan deyilsən, rejimin gecələri oyaq olub gündüzləri yatmaqdan ibarətdir, nə düzgün qidalanırsan nə də xarici görünüşünə fikir verirsən, çünki heç kimdə müsbət fikrin yoxdur, dibə batıb gedirsən, hərdən xoşbəxt cütlük və ailə görürəm elə paxıllığım tutur ki, təsəvvür edə bilməzsiniz, paxıl insan deyiləm xoşbəxt insanlara da pis şey olsun istəmərəm sadəcə, onlarda olan xoşbəxtçiliyi özümdə də istəyirəm, mən də onlar kimi normal olmaq istəyirəm, axmaq şeylərə gülüm amma xoşbəxt olub, rahat olum,youtubedən videolara axşam saat 4-5 də gic gic baxıb 3-5 saniyəlik hırıldamaq istəmirəm vəya özüm də bilmədən hansısa lazımsız məlumatı oxumaq istəmirəm. siqaret çəkib xəyal qurub sonradan siqareti necə çekdiyinin yadından çıxarıb üstündən birini də yandırmaq istəmirəm. marşrutda ən arxada oturub insanları maşınları seyr edərək xəyal qurmaq istəmirəm, elə acız bir vəziyyətdəyəm ki boş xəyallar məni sevindirir, heç vaxt heyata keçməyi mümkün olmayacaq şeylər məni sevindirir. belə vəziyyət istəmirəm, burda anonimliyə sığınaraq içimdəkiləri demək istəmirəm, biri olsun ona deyim iş orasıdır ki hansı tükəzban məni başa düşər, vəya hansı qaqa məni başa düşər? hərdən elə bir vəziyyətim olub ki, divarın küncünə qısılıb ağlamışam, bildiyin hönkür hönkür ağlamışam, hər şey mənasız gəlib elə buna görə də içki, siqaret və başqa şeylərə alüdəçi olmuşam. ad günümü belə 1 gün qalmış xəbərim olub ki, mənim ad günüm sabahdır. 3-5 dostum olmasa idi nə edərdim bilmirəm onlar da əvvəlki azerufa hörmətlə məni qırmırlar ən azından bir yerə gedəndə məni də aparırlar ki, adam içinə çıx..halbuki mən belə deyildim orta məktəbdə ən aktiv uşaqlardan biri idim. çox şey istəmirəm, sevdiyim bir qadın, normal münasibətlərim olduğu ata ana bacı qardaş istəyirəm mənə elə gəlir bunlar xoşbəxtlikdir.