7. yuxarıda gözəl insanlar gözəl entry-lər yazıblar. mən də film fictiondan bir mətn atım, zeki demirkubuz filmlərini izləyənlər zövq alsınlar:

patates yeraltında biter

zeki demirkurbuz`un “yeraltı” filminden serbest olarak uyarlanmıştır.

olup biteni tek tek anımsarken. birden yüzünü kapadın ellerinle. sonunda isyan ettiğinde ruhun. utançla dehşetle sarsılıp. gözyaşlarına boğuldun

baştan anlaşalım! bu yazı türkce olacak, hiç kimseye saygı göstermeyecek, küfür içerecek.
merhaba, ben muharrem...
aklı başında bir adamın bahsini etmekten haz duyacağı konunun ne olduğunu bilir misiniz? cevap, kişinin kendisidir. o halde, ben de kendimden bahsedeceğim.
öncelikle şu tansel meselesini hall edelim. sözüm meclisten dışarı tanselin amına koyayım.
kötü bir espiri ama kalsın. yazarken güzel olacağını sanmıştım; şimdi sözlerimin çirkin bir böbürlenmeden öteye geçmediğini gördüm. ama bile bile karalamayacağım işte.
kafasını yastığı koyar koymaz uyuyanları, uyuya bilenleri hiç bir zaman anlamadım, anlayamadım. içi boş kafadan kaynaklanan rahatlıktan başka ne ola bilir ki bunun nedeni ?!
tembellik her şeyi derinden anlamanın, bilinçli olmanın doğal bir sonucudur.
insan en çok oyuna dalmış insanların içinde yalnız hiss eder kendini. varlığınla yokluğun fark etmiyordur. ne sorsan cevap alamazsın. öylece bir köşede oyunun bitmesini beklersin.
şakaklarımın münasebetsiz, zevksiz ve karmakarışık olduğunu, içinde güvensizlik bulunduğunu biliyorum; bu benim kendime saygı duymadığıma işaret eder. her şeyi derinden anlaya bilen bir adam kendine saygı duya bilir mi?
cinsel ilişki dünyevi zevklerin doruğudur ve insan en çok kendisi ile sevişmek ister, hiç kendi kolundan falan öpmedin mi?
evde yalnızsan ve yemek yoksa yumurta yersin. yumurta mı önce yaradılmış yoksa tavuk mu bilmem ama yumurta tavuktan daha kolay pişer onu biliyorum.
kendimi bu kadar akıllı görmem, belki de, hayatım boyunca hiç bir işi bitirememiş olmamdan kaynaklanıyor. bırakın bitirmeyi, başlayamadım bile.
dev avustralya mürekkep balıkları genelde yalnız yaşar, ancak kısa ömürlerinde bir kez çiftleşmek için toplaşmak gerekir. mürekkep demişken, bir damla da olsa mürekkep yalamış adamların arasındaki husumet kan davasından daha korkunçtur. bunu daha önce size anlatmıştım. ama sen not almamıştın.
insan daima mantığın ona söylediği gibi kendisine fayda sağlayacak şekilde değil de canının istediği gibi davranır.
kendin gibi olursan sevilmezsin, her kes gibi olmalısın. insanların ikiyüzlülüğü beni delirtiyor. ya da ikiyüzlülere hürmetim artıyor, çokyüzlülerin zamanında.
garsonlara, daha da önemlisi, kendime karşı rezil olmuştum.
“isa`nın son akşam yemeği” tablosunu gördünüz mü? zaten her on üç kişiden biri haindir o ayrı. orda olan gerçek havarileri anlayorum artık ben. nasıl bir duygu mu? siz hiç birine kendi dışkısını yiyen bir domuzun kusmuğuna nasıl bakılırsa öyle bakdınız mı? ben baktım. hiç birini tokatlama iştiyakı içinde yanıp kavruldunuz mu? ama yapamadım, diyemedim tabi.
bu bakışı çok sevdim, eğer gülümsemiş olsa kesinlikle nefret edecektim ondan. kızın yüzünde saflık, yumuşaklıkla birlikte garip bir ciddiyet okunuyordu.
iyi olmak istiyorum ama bırakmıyorlar. karşımdakı da bir az gayret etse.
size bir itirafta bulunayım mı? aslında ben iyi biriyim. her insan içinde kötülük barındırır. kötülük bizatihi kötü değildir, onu işlemek kötülükdür.
acıda hazların en tatlısı saklıdır, hele de insan, kendisi için başka bir çarenin kalmadığını derinden anlamışsa. acı çeken kimse inlemekten zevk duyar, çünkü zevk almasa inlemesini durdurabilir. diş ağrısının da kendine has zevki vardır.
ölünün soğuğu, ıslaklığı, sıcağı, çamuru hiss etmediğini ne biliyorsun?
ben bir patatesim, yer altında yaşıyan...
yerin üstüne çıktımmıydı aç insanlara yem oluyorum...
neyse... kadehimi gösteriş budalalarına, kendini beyemmişlere ve tüm yalakalar için kaldırıyorum.
baylar, düşüncelerinizin her ne olursa olsunlar beni mutlu edeceğini bilmelisiniz.
başımda krallığımın tacı yeraltıma dönüyorum...
not: gerçekten kendine ait fikirlerle seyircisini ürperten pek az film var. önce hiss etmelisin çünkü fikirler duygulardan doğar.
kasvetli sinematografi, sigara külü alma, küçük çaplı fuhuş sahnesi, böyle buyurdu zerdüşt okuma, masumiyet filmini izleme, komik duruma düşmeden komik espriler, ustaca mimikler...
nuri ne kadar bilgeyse demirkurbuz da o kadar zekidir. insanlar isimlerinden ilham alırlar.