1. yaxşıya ümid etsək də alınacağını elə də zənn etmədiyimiz ölkənin gələcəyi. keçən ilin fevral ayına kimi bizim də azərbaycanla bağlı hər yerdə qürurla danışa biləcəyimiz bir təqdirəlayiq yönü var idi, manatımız. manatımızın zirvədə olduğu vaxtlarda, euro'yla başabaş getdiyi vaxtlarda, ən azından 2 manatla şəhərə çıxa bilirdik. hər şey ucuz, maaş az idi ama dalımızı manat faktoru ilə qurtara bilirdik. onsuz da ölkədə əhalinin xoşbəxtlik rifahı düşük idi ama ən azından manatın dollar qarşısında hegemoniyası əlimizdən tuturdu. bir türk, "1 manat kaç lira" sualını verəndə adam belə qürurla "2.7 tl" cavabını verəbilirdi ən azından. indiyə baxaq, gündəm bəllidi. 50% devalvasiyanın altından çıxabiləcək nə iqtidarımız nə də xalqımız var. ölkədə yaxşıya ümid edə biləcəyimiz heç bir işıq yoxdu, varsa da söndürüblər görə bilmirik. cavan insanlarıq e, bu yaşlarda bu qədər sıxıntıları, gələcəyini, ailəsini düşünməkdən xəstəlik tapacıq. əslində hər bir orta statistik azərbaycan insanı bir kronik depressiya xəstəsidi. optimistəm deyə keçinən biri ölkənin vəziyyətini görsə pessimist olar. "idiocracy" filminə baxsanız, amerikanın gələcəkdə idarəçiliyinin nə hala gələcəyini gülünc obrazlarla göstərmişdilər. baxın , hal-hazırda o vəziyyətdəyik.
insanlar bir-birinə qarşı çox duyarsız olub. kimin sifətinə baxırsan xəzərdə gəmisi batıb sanki. həyqi də batıb, bu xalqı bu günə gətirənlər utansın.
türkiyə də 2001-ci illərdə məlum devalvasiya öncəsində xalqın bütün akademik borclarını sıfırlatdı, yəni bir növ şaxtalı qarlı qış öncəsi əynini geyindirdi xalqın, bizi isə çılpaq şəkildə atdılar boranın ortasına. hələ də biri çıxıb (sağolsun elgiz məllimnən başqa) xalqa devalvasiya haqqında, manatın durumu haqqında məlumat verməyib. aztv, berlində 3 nəfəri qətlə yetirən cinayətkardan reportaj verir hələ. siz hələ də necə olur o tv'lərə baxırsız anlamıram. yəni niyə bu xalqın vəziyyəti məmurların bu qədər umrunda olmasın axı. vəziyyət həqqi pisdi, devalvasiyadan sonra görərik ki maaşlar artar. bizdə azaltmağı keçdim, işdən çıxardırlar. bizim ölkəni indi başqa ölkələrlə müqayisə etməyəcəm çox dəxlisiz qiyaslama olacaq , biz həqqi millətinə qoz qoymayan bir idarəçiliyə tabeyik. zamanında heydər əliyev qəşəng demişdi, "azərbaycan xalqı dözümlü xalqdır". rəhmətlik vaxt təkcə siyasəti yox, xalqımızın durumunu da görə biləcək bir öngörən gözə sahib idi. ruhu şad olsun.
2,3 il sonra, ölkədə prezident seçkiləri olacaq. ölkə liderinin, üst-üstə 4-cü dəfə seçilməmə şansını göz önündə bulunduracaq bi ağlı var. o çox ağıllıdı. ən azından olaya "idiocracy" gözünnən baxsaq, "o bir not sure obrazıdır". əkinləri su ilə sulamaq lazım olduğunu bilir ama bizim not sure'miz öz obrazında əkinlərə su tökmək yerinə işəyir. hə, 2 il sonra olası bir prezident dəyişimində ortaya sual çıxır ki, ölkənin və manatın dalını qurtara biləcək nə buraxdılar köhnə iqtidar arxalarında. bu, biraz da, klubu 16-cı yerə gerilədib qovulan məşqçinin yerinə gələn məşqçidən mövsüm sonunda liderliyi ələ keçirməyi arzulamağa bənzəyir. o bunun mümkünsüz olduğunu bilir ama azarkeşləri ümidləndirmək üçün mübarizə aparacıq lider olmaqçün statını dəfələrlə vurğulayır.
təki yenə də, bu qədər olumsuz şərtlər altında belə, yaxşıya ümid edək. lənət olsun, təki 2016 sıxıntılı keçsin ama sonra düzəlsin. bu ölkə gələcəyə hansı bir yatırım edib görən, bizlərə nə vəd edib. danışdıqca danışılası mövzudu, bu ölkədə bizlərin bir tək azad düşüncə haqqımız varsa, heç olmasa o haqqınızdan istifadə edin, gerçəkləri dilə gətirməkdən və haqqınız olanı tələb etməkdən qorxmayın.