42. bu gün demək olar ki yaşlısından kiçiyinə bütün azərbaycanlıları vahid məqsəd altında birləşdirməklə bir daha öz gücünü göstərmişdir. hətta deyərdim milliyyətçilik dindən belə güclü qüvvədir, bəlkə də dindən fərqli olaraq abstrakt olmadığına, hər bir insanın daxilindəki kimliyinə ünvanladığına, ya da sosial varlıq olaraq "qrupa aid olma" instinklətinə görə. bu haqq-hesabların sonu necə olacaq bilmirəm, cammatın fısı yatacaq mı yatmayacaq mı onu da müzakirə etmək istəmirəm, amma azərbaycanlıar kimi ümidsizləşmiş, özünə olan inam və hörməti getdikcə azalan bir xalqa bir gündə bütün dərdlərini unutdurması heyranlıq (!) hiss ilə doldurdu məni. tam olaraq törətdikləri o qədər qırğına rəğmən çingiz xana, makedoniyalı isgəndərə duyulan heyranlıq hissdir bu, sevgidən və ya qəbul etməkdən çox uzaq, çünki mənə hələ də orda gedən bir can, həlak olan bir şəhid, məhv olan ümidlər və ya xəyallar daha önəmlidir. amma bu gün vətənpərvərlik minlərlə liberal müzakirələrin, elmi faktların edə bilmədiyini azərilərə tolikin əsgər paltarı geyindiyi şəklin altında "camaat, şəxsi həyatıdı özü bilər, əsas bir olmaqdır" tipli kommentləri yazdırmaqla bacardı.