1. uşaqlığımın keçdiyi şelaleli şəhərdə kirada yaşadığımız evin önündəki dərd ortağım ağaçtı. belə böyük qolları vardı sarılıyordu arxadan. ən xoşbəxt günlərimin ən diqqətə çarpan element olmasının yanında çox da gözəl bir azeri türküsüdür və əmin igüs də onu möcüzə yorumlar xüsusilə bu qisimi möcüzədir
tut ağacı boyunca
tut yemədim doyunca
yari halvette gördüm
danışmadım doyunca

mənim balam kimə neylər
körpə balam kimə neylər
mənim balam ay balam
körpə balam ay balam

qırmızı üzüm siyahladı
verdim anam sahladı
anama qurban olum
məni tez adahladı

gedirdim yavaş yavaş
ayağıma dəydi daş
səndən mənə yar olmaz
gel olah bacı gardaş