1. dayanmadan bir-birləri üçün həyatı çətinləşdirən varlıqlar. əslində yaşamaq o qədər sadə və bəsit bir şeydi ki, bunu ən çox tək yaşamağa başlayanda anlamışam, evdən çölə çıxmayıb, hətta heç kimlə danışmadığım amma yenə də özümü yaxşı hiss etdiyim günlər olub və günün sonunda biri bir mesajı ya da zəngiylə kefimi pozub, boşuna huzursuzluq verəndə bunu daha yaxşı başa düşmüşəm. bəlkə başqa insanlar üçün bu belə deyil, insanlar çoxu bir-birindən dayanmadan nəsə gözləyirlər çünki çoxunun "böyük" arzuları var, o maşın, o ev, o macbook və ya ailə qurub, 2-3 nəfər də özlərinə oxşayan kimlərisə dünyaya gətirmək istəyirlər, onlara da gələcək təmin etməlidirlər, bunları hardasa tək başlarına etməkləri çətindi, ən azından daim evdə olacaq o partnyora ehtiyacları var. insanın arzuları o qədər sonsuzdu ki, mən əslində bu mövzuda çox insandan daha şanslıyam amma bəzən çox bəsit bir şey istəyəndə özümdən bezirəm, görürəm ki, onu əldə edən andan bir neçə dəqiqə, bəli dəqiqə sonra dəyərsizləşir, bir müddət sonra başqa bir şey istəyirəm amma getdikcə istəklərimi minimuma çatdırmışam. insanlarla münasibətim mənfəət çərçivəsinə girməsini istəmirəm, onu deməyə çalışıram. insanlar arzularının əsiri olub ətrafında çox adam saxlayır, sabah iş tapmaqda, ev almaqda və.s kimsə onlara kömək etsin istəyirlər. ya da daim səndən nəsə gözləyirlər. bir yerdən sonra başa düşürsən ki, yarış atına çevrilirsən, təsəvvür elə 50 illik ömrünü kimlərəsə yaranmaq üçün keçirirsən, çoxumuz eləyik, ananıza, atanıza, nəbilim xoşunuza gələn qarşı cinsə, lap həmcinsə * ne kadar da lgbt dostu bir kız , sosial şəbəkələrdəki followerlərinə belə yaranmağa çalışan adamlar var. heyvan kimi istehlak eliyirik hər şeyi, daha çox istəyirik getdikcə, bu yarış mənim ürəyimi bulandırır hər gün bir az daha. bir də ölüm deyə bir şey var, axır vaxtlar ölüm deyəndə içimi bir xoşbəxtlik bürüyür anlayamazsınız. bütün bu iyrənc yarışlardan qurtuluş, hər şeyi sıfırlayacaq bir şey, nəbilim hər zaman orda duran istifadə edəbiləcəyimiz bir şey və bir amerikan yazıçısının dediyi kimi -* elə bir şey ki, peşman olmaq ehtimalın yoxdu. yəqin ki bu entry-i tək yaşamağa başlamağımın bir ilində və də deyəsən son həftələrində yazmağım təsadüf deyil çünki çöldəki həyat, başqa insanlarla birlikdə yaşamaq məni qorxudur, sözlük.