9. 17 yaşlarımda, qulağımın rock musiqi üçün yanan vaxtları, sızanaqlı, baxımsız, dağınıq bir qızın eşqinə düşdüyüm vaxtlar kəşf etmişdim bu qrupu. ortada qalmış bir xarakterimlə, özümü nəyə verim, nə istəyim bilmirdim. içimdə yeniyetmə isyanın başlamaq istəyib boğazımda tıxandığı, mədəmi aclıqdan yandırdığı zamanlar, bu qrup dərman kimi, ziyafət kimi gəlmişdi. bütün albumlarını endirib ancaq bunu dinləyirdim. türkün sözü tatlı isyanımın marşları kimi idi. nə coşardım, nə coşdurardı amma... həyatımda nostaljik yer tutan nadir şeylərdən biri. təsadüfən youtube-da qarşıma çıxdı. yeniyetməlikdən hələ də çıxa bilməmiş olduğumu da xatırlatmış oldu. ya da nəbilim ee.