3. eslinde bu bashligi bir shans kimi görürem, çünki menim haqqinda yaza bileceyim en elverishli bashliqdi.bunun niye bele oldugunu heç özümde bilmirem.çox danishdigimda tek qalmagi da sinamisham.bu çox qehbece bir hadisedi.yeni qehbe-qehbe düshünceler etrafinda vaxt itirmekden de oyana bir sheydir.geceler ocd beynimi zorlayir.gelirler-gelirler siktirmek bilmeden.bundan ötesi söyüsh söymekdir, yani bununla qurtulush tapmish kimi hissetdirirem.çox danishdiqda getdikce asosial oldugunu da anlayirsan.eslinde, çox danishmaq asosialligin bashlangicidi.danishirsan danishirsan sonra etrafin boshalir, tek qalirsan,hami sikdirir sen yene tek qalirsan.yene döze bilmirsen danishmaga adam axtarirsan, tapmayinca özünü gijdillaq beyin ve düshüncelere sahib biri kimi görürsen, harda sehv etdiyini düshünerken heçne aglina gelmir.sen onlarla sadece söhbet etmek isteyirsen amma hami çoxdan çixib gedib.eger çox danishmaq evezi yerinde durgunluq periodunda qalsan ve nelerse öyrenmeye vaxt serf etsen, fövqel insan obrazinin üstüne çixa bilersen.amma gelin bele edek, sikdirsin her shey.özümü bu sheylerden uzaq kimi görmekle yalan danishmaq istemirem.sonra susdum ve bu içi sikilmish qehbe-qehbe mahnilarin da atmosferine düshdüm.bu fikirler aglima geldikce danishmaq isteyirem ve bu da fikirlerin xronologiyasini fikirleshmeye dogru aparir.yuxari qalxdiqca yeni-yeni fikirlerden ifade edilmish cümleler qururam, amma uzatmadan sikdirip susmaq isteyirem.her shey meni narahat edir, qoyun sürüsündeki canavarin dishlerinden qurtulmush o qara qoyun kimi hiss edirem özümü.sadece sonunda, içimdeki canavarla menim aramda araçiliq eden birisine ehtiyac duymushdum.