(youtube: 
)
qulaq asa-asa günlük ot ritualıma hazırlaşırdım. (həkim məsləhət görüb, damarların açılması üçün). üçüncü qullamı vurub, musiqinin ritmləri arasında rəngləri seçməyə başlamışdım ki, atəşfəşanlıq başladı. diqqətlə seçib bəyəndiyim rənglər havada yox oldu. saata baxıram axşam tərəfi 20:30 u göstərir. özüm özümə deyirəm ki, bu nədi ala? bu gün nə bayramdı bu cənnətdə. marağımı boğa bilməyib, rahatlığımı pozdum. bəlkə də narahatlığa öyrəşməkdəndi. səs yaxından gəlirdi. maşından düşüb, səs gələn tərəfə gedməyə tələsdim. məhlədə bir məscid var, səs həmin məscidin ətrafından gəlir. olduğum yerdən hardasa 200-250 metr irəlidədi həmin məscid. ibadətxanaya yaxınlaşdıqca görürəm ki, hər kəs salam verir. deyə bilərsən burda nə var ki? var. çünkü canla başla, (gülümsəmişvari) bir üzlə salam verirdilər. nə isə çatdım məscidin yanına, gördüm ki, bir az irəlidə Palatka (çadır) qurulub. fikirləşdim ki, ala bu necə işdi? rəhmətə gedən var amma kimsə fişəng atır. kimdisə yersiz zarafat eliyir. yaxınlaşdım palatkaya, məhlənin içidi də, hamı az-çox biri birini tanıyır. salamlaşandan sonra, tanış birindən soruşuram ki, ala bəs kim rəhmətə gedib? kimin yas məclisidi? burdan da kimsə fişəng atır, niyə biriviz çıxıb bir söz dimirsüz? söhbətimizə yaxınlaşan 3 nəfər də, bu da, üzümə baxıb gülümsüyür. ala bir söz de də, nə gülürsən? məscid əhlindən olan (din biznesi ilə məşğul biri) qaqaşın biri yaxınlaşıb cavab verdi ki, bəs filankəs mən səni belə cahil adam bilmirdim. nə əcəb bilmirsən? bu gün hz.mehdinin ad günüdü. onu qeyd eliyirik. başdan aşağı soyuq su tökülmə hissini bu qədər canlı yaşamamışdım. o dəqiqə oyandım. diqqətlə masaların üstündə göz gəzdirdim. tort, çay başqa şirniyyatlar. özümü saxlaya bilməyib qaqaşın qulağına dedim ki, ala filankəs bu dəqiqə otu mən çəkmişəm, amma özüm ölüm məndən başqa hamuvuz kayfdasuz. xətrinə dəyməmək üçün, söhbəti fırlatmaq məqsədi ilə soruşdum ki, bəs neçə yaşı olur? gördüm ala yox e rəngi dəyişdi, tez dil ucu sağollaşıb məhləyə tərəf üz tutdum.)indi yolda ağlımdan nələr keçmir. fikirləşirəm ki, ala, eşitdiyimə görə bu alicənab zat təxminən 255-ci ildə doğulub (hicri). bu o deməkdi ki, hardasa 1182 yaşı olur. gic gülməy tutub məni, təsəvvür eliyirəm iri bir tort üstündə 1182 ədəd şam. dünyaya hələ ədalət gətirməyib amma ad günü qeyd eliyir. işin ironiyası yerdə canlı tiranlara qarşı üsyan eliyirik, amma göylərdə qəhrəmanlar axtarıb tiranlıq bəxş eliyirik. nə isə.. maraqlıdı bu insanları normal göstərən nədi? niyə hər kəs bunu, bu kimi inancları, bu insanları bir dəli adlandırmır? ilk növbədə yəqin ki, çoxdular ona görə. qurdalasaq çox səbəb taparıq, siyasətdən tutmuş nevrozluğa qədər. amma önəmlisi birlik hissi, birləşmək. insanların ehtiyacı olduğu ən böyük dərmanlardan biri. sürünün bir parçası olmaq tək başına olmaqdan həmişə yaxşıdı. sürüdə var olmaq hissi var, məməlilərin ən təməl davranışlarından biri. sağ qalmaq üçün sürüyə ehtiyac var. sizi birləşdirən nağıl belə olsa eybi yox, hər kəs hipnoz altındadı, sonda yüzlərlə insanın birlikdə orqazm yaşamaq ümidi, sevinci var... öz mağarama (maşına) çatmışam, musiqiyə səs verib siqaret yandırdım. bu gün 3-cü siqaretimdi. yadıma dostum düşdü. dəqiq 4 gün bundan əvvəl 1 nömrəli psixiatrik xəstəxanaya saldılar. məhlədə uzun qaç qovdan sonra 3 həkim, 2 polis güc bəla ilə maşına sürüyüb, əl qolunu bağlayıb apardılar. ilk dəfə deyil, dediyinə görə ara bir ora istirahətə gedir. ən xoşuna gələn anlar isə həkimlərlə polislərin onu tutmağa çalışmasıdı.. normal söhbət elədiyi vaxtlarda belə hər kəs ondan çəkinirdi. bilirsən niyə? indi xatırladığım qədəriylə öz sözlərini yazmağa çalışacağam..
dostum, bilirəm ki, sən başa düşərsən məni. günəşin əslində insanların şəklini çəkdiyini bilirsən? son vaxtlar bədənimin içində özümü hiss elemirəm. elə bil ki, bu bədən məndən başqa hər kəsə aiddi, amma mənə yox. necə başa salım səni heç özüm də bilmirəm. tək deyiləm başqaları var. başımın içində danışıb bir biriləri ilə müzakirə eliyirlər. bilmirəm səni necə başa salım. indi səninlə danışanın da kim olduğunu bilmirəm. sinəmdəki bıçaq yarasına bax. bunu dünən gecə eləmişəm. bıçağı sinəmə tez-tez batırıram ki, bəlkə ağrıdan qorxub qaçsınlar. çünkü ağrı hiss eliyəndə çox da səslərini eşitmirəm.