54. aylar önce sobemize bir xeste getirildi, uzun müddetdi diagnozu qoyula bilmeyen, surekli bir xestexanadan digerine gonderilen, veziyyeti getdikce pislesen bir xeste. sobe mudirimizle birlikde muayine etdik, o zamana qeder gorduyum en maraqli simptomlara sahib xestelerden biri idi. cox suretli gelisen agir proqressiv demenz, en fazla 30 saniyelik yaddas, defelerle agir epileptik tutmalar, her deqiqede texminen 4-5 defe tekrarlanan, o zamana qeder hec gormediyim sekilde uzde, govdede ve qollarda myokloniler(istemsiz ezele yigilmalari), apraxie ve.s. sadece neurolojik problemleri yoxdu, hem de agir elektrolit pozulmalari, hedsiz ariqlama ve basqa bir sira problemler daha. heyat yoldasi onunla idi, cox yorgun, bezgin ve bizlere qarsi da bir az agressiv idi. bele bir olkede, bele imkanlarla, bele diaqnostika ile neye gore indiyecen diaqnoz qoyula bilmir, neye gore her hansisa bir mualiceye baslanilmir deye davamli sorusurdu, verilecek tutarli bir cavabimiz olmadigindan susardiq biz de, amma her seye ragmen tekrar en basdan basladiq, etrafli muayine, diagnostika ve.s. tutarli bir sey yox idi yene de.. ta ki tam umidsizcesine etdirdiyimiz bir muayineden cavab gelenecen.. cavabi esitdiyimde cox heyecanlanmisdim ve o qeder de sevinmisdim, cunki artiq neyese umid var idi, artiq mualiceye baslaya bilerdik ve basladiq da.. duzdu mualice ozu de agir komplikasiyonlara( agirlasmalar) sebeb ola bilecek, uzun muddet( hetta omur boyunca bele) surmesi gereken bir mualice idi, amma olsun.. biz sonuna qeder mubarize aparmaq fikrindeydik, qetiyyen pes etmek deye bir seyi dusunmurduk... davam edirdik mualiceye ve men her gun xesteye soyadimi ve hansi olkeden oldugumu deyib daha sonra da novbeti gun bu bilgileri ondan sorusacagim ucun yadinda saxlamasini soyleyirdim. xatirlamirdi, amma men yene de deyirdim usanmadan. mueyyen vaxt kecdi, artiq veziyyeti cox yaxsilasmisdi, amma hele de menim adimi ve olkemi xatirlaya bilmirdi. bilirdim ki, bele olmasi normaldi, uzun muddet lazimdi... sonra men basqa sobede islemeye basladim ve daha o xesteni gormurdum.. ta ki bir nece gun once cox yorgun bir sekilde otagima gederken birden 'doktor, doktor' deye birinin mene seslendiyini esidenecen. bu o xestem idi, cox deyismisdi, kokelmisdi ve yaxsi gorunurdu, cox sevindim. heyat yoldasi da yaninda idi, otagima devet etdim, 'xeyr doktor narahat etmeyek sizi, tesekkur edirem size her sey ucun ve siz sorusmadan men deyim dedi ve ilk defe adimi ve olkemin adini soyledi sonra da internetden azerbaycan haqqinda coxlu oxudugunu ve veziyyeti daha da yaxsi olarsa oraya seyahet ede bileceyini bile dedi.... bele.. sanirim mehz o anlar o zamana qederki hekimlik heyatimda yasadigim en xosbext anlardan idi...hec unuda bilmeyeceyim..