8. bir az əvvəl kafedə uşaqlarla oturub futbola baxırdıq. bizdən başqa da heç kim yoxuydu. birdən gözümə kafeyə girən bir pişik sataşdı. durub yaxınlaşıb baxanda gördüm ki ağzından qan gəlir. uşaqları çağırıb çölə çıxartdıq pişiyi. əvvəl elə bildimki nəsə elə belə bir şeydi. amma sonra gördümki yox can verir. bir anlıq fikirləşdimki bura gəlməyi nəsə bir mesajdı bizəki onun həyatını xilas eləməliyik. amma artıq iş işdən keçirdi. pişik uzanıb xırıldamağa başlamışdı. bu anda ona su verməkdən və bunu ona edəni söyməkdən başqa əlimdən heçnə gəlmirdi. təxminlərimə görə kimsə qarnından vurub içalatını falan parçalamışdı.. qanı kəsmək bilmirdi. artıq nəfəs almağı da azalmışdı. bu anda əlimdən bir şey gəlmədiyinə görə özümə bütün insanlığa nifrət elədim. artıq pişik ölmüşdü. azca ümiddə varıydısa oda puç olub getmişdi. bəlkədə həyatımda ilk dəfə bir canlının can verməyini görürdüm deyə bu qədər pis oldum bilmirəm. amma bugün çarəsizliyin nə qədər pis bir hiss olduğunu anladım.