22. qoy indi mən necə böyüməyim haqqında danışım. atam qarabağ müharibəsi veteranıdı. elə o vaxt qarabağlı "kişilərin" (burda xislət nəzərdə tutulur, cins yox) öz ev eşiyini qoyub qaçdığını görəndən millət olaraq qarabağlıları sevmir. bilmirəm ona görə ya yox, tv də izləmirdi, biz də izləmirdik. hətta 8-ci sinfə kimi sadəcə aztv'yə baxmışam, o da ki, intellektual verilişlərə.* 1-2 dənə var idi özüm evin 3-cü övladıyam. məndən böyük bacım və qardaşım, məndən balaca bir qardaşım var. anam və atam hər halda qız və oğlanın yetişdirilməsinə fərq qoya bilib ki, qardaşım hərbçi olub, bacım müəllimə. qardaşım da mən də eyni məktəbdə oxumuşuq, eyni müəllimdən təhsil almışıq. şimal zonasında böyümüşük, deyim ki, gdo-li qidalar yemişik, yalan olar, yəni o versiya da aradan çıxdı. ən çox sevdiyim insan dayım olub, yəni ən çox onun söhbətlərinə qulaq asmağı xoşlamışam. birinci sinfə getməzdən uşaq bağçasına getməməyimə baxmayaraq, oxuma yazmanı, tanıma baxımından, 100.000, 1.000.000 kimi ədədləri tanımışam. aşağı siniflərdə yoldaşlarım sözdəki boşluğa doğru hərfi yerləşdirə bilmədiyi halda mən krossvord həll etmişəm. məktəbdə dost ortamım güclü olub, yuxari siniflərdə dostlarımla bir yerdə dərsdən qaçıb, meyvə bağlarından albalı, gilas oğurlamağa da getmişəm. atam sonradan sistemə tüpürüb heyvandarlıqla məşğul olduğu üçün əlimə çomaq alıb qoyun sürüsünü dağa da aparmışam. amma 14 yaşımdan etibarən məndə nəyinsə düzgün getmədiyini başa düşmüşəm. bunun da nə olduğunu deməyə ehtiyac yoxdu. indi bilmək olar ki, mənim psixoloji inkişafımda hansı səhv mənim gey olmağıma səbəb olub? (psixi travma, fiziki zorakılıq məsələsinə heç girməyin, mənə kim nə edə bilərdi dağın başında, əlimdə çomaq ola-ola?)