1. məhəbbət dostluğun daha intim forması olub, tərəfləri bir-birinə bağlayan saf və ülvi hissdir. a.bakıxanovun fikrincə, təbiətdə hər bir hadisənin aparıcı qüvvəsi eşqdir və ancaq saf və ağıllı məhəbbətlə kamala yetişmək mümkündü. məhəbbət hissinin doğulması bir sirrdir. qədim yunan filosofu platon iki müxtəlif cins arasında məhəbbin meydana gəlməsini belə izzah edirdi:
vaxtilə insan təbiəti indiki kimi deyil, başqa şəkildə olmuşdu. insanın dörd əli, dörd ayağı, kürəyə oxşar bədəni vardı. bir bir boynunun üstündə bir-birinin tam eyni olan ,lakin əks istiqamətlərə baxan iki sifəti vardı. insan özünün gücü, qüvvəsi, bacarığı, ağlı ilə müasir insandan çox fərqlənirdi. o allahlara boyun əymirdi. allahlara müharibə elan edirdi. bundan xəbər tutan zevs o biri allahları toplayıb belə qərar qəbul etdi ki, insanlar ildırımla məhv edilsin. lakin tezliklə bu fikir ləğv olundu. çünki insan məhv olduqda allaha sitayiş edəcək heç kim qalmırdı. xeyli düşündükdən sonra zevs insanların qüvvələrini parçalayıb, onların hər birini iki hissəyə ayırmaq qərarına gəldi. həmin vaxtdan da insanlar bir-birinin hissələri olublar. bunlardan kişi və qadın əmələ gəlmişdi. bu hissələr həmişə qovuşmağa can atır ,buradan da "eros" yəni "təbii məhəbbət" yaranmışdı. biz guya bütöv insan deyilik, vahid tamın hissələriyik. yalnız öz hissəmizi tapdıqdan sonra əsl insana çevrilirik.
həqiqi mənada məhəbbət təbii və sosial cəhətləri, sevilmək istəyini, sevmək qabiliyyətini , özünü sevdiyi adama təmənnasız fəda etmək və ona qayğı göstərmək tələbatını özündə birləşdirən, ən mürəkkəb , yüksək insani hissdir.