48. çək, rəssam, çək!
elə çək ki, dişlərimiz ağ olsun,
yanımızda gözəl bir qız çək…
elə çək ki, fonda böyük bir dağ olsun.
ayıq başla çəkilməz bu dərd –
elə çək ki, vətən sağ olsun!

bir az səni ağıllı telefonlara dəyişənləri çək,
bir az “selfie”lərə yer ayır portretində,
bi küncdə özünü çək…
elə çək ki, guya uçursan.
birneçə başsız bədən çək,
çoxlu sayda ayaqlar, əllər çək bu bədənə,
ayaqların yanında kəsilmiş başlar çək,
bacarsan “allah-u əkbər” nidaları əlavə elə.
yarım kilo da pendir çək,
səhərdən heç nə yeməmişəm.

çək, rəssam, çək!
lazım gəlsə sənə rəngli karandaşlar da alarıq,
yağlı boya da.
buna da qane ol,
lap elə ştrix çək.
almaniyada heç bu da yoxdu.
çək, rəssam!
sən çəkməsən, mən çəkməsəm
necə çıxar bu qaranlıq aydınlığa?!

səni ilk dəfə etiraz nümayişində görmüşdüm,
onda meydandan məhbəsə yol çəkirdin.
ikinci portretdə evindən çoxlu maddə çıxmışdı,
sən də çoxmaddəli protokola qol çəkirdin.
əl saxla, rəssam!
üçüncünü hələ çəkmə…
göstər, görüm necə düşmüşəm?