55. arzuların çin olmadığı
yüz il yaşamadığımız
bayramların düşərli olmadığı
üzdən təbəssümün tez-tez əksik olduğu
bir vaxtda dünyaya gəlmişdi o

nə istədiyini heç özü də bilməzdi
başı hər zaman qarışıq idi
çoxlu suallar soruşar
cavablarını da heç başa düşməzdi

yuxu problemi vardı
bütün gecəni yatmaz
işıqlar sönüncə
oturar dərd-kədərdən yazardı

heç aşiq olmamışdı o
sevgi nədir bilməzdi
xəyanət nədir eşitməmişdi
boş-boş şeylər üstündə inciməzdi
yup-yumşaq pambıq kimi ürəyi vardı
gələn hər qonağı qəbul edər
ürəyi sınanda isə artıq hər şey gec olardı

o gözəl paltarlara önəm verməzdi
nə son model maşın nə yüksək maaş nə də bina evi
bircə istədiyi var idi
daha yağış altında tək islanmaq istəmirdi
gecələr evə tək dönməkdən
qaranlıq otaqda şeir yazmaqdan bezmişdi

onun nə bir məqsədi nə də bir hədəfi var idi
xaricdə universitet oxumaq istəməzdi
nə bir gələcək planı
nə də əl-çatmaz arzuları yox idi..

utancaq idi
lazım gəlmədikcə çox danışmazdı
siyasətdən və ölkə gələcəyindən söz düşüncə
susub qalardı..

onun dostları yox idi
ümumiyyətlə,insanlarla arası da
sakit təbiətli idi lakin axmaq deyildi
onunla kimsənin dost olmaq istəməyəcəyini
yaxşı başa düşərdi..

o həmişə kiminsə arxasında idi
bəzən önündə
bəzən də elə düz yanında
amma kimsələr onu heç vaxt fərq etməzdi


yağış yağınca
sizin yerinizə də islanardı
qar yağınca
sizin yerinizə də donardı
sizin yerinizə də vicdan əzabı çəkər
sizin yerinizə də peşman olardı

o sizin yerinizə də inciyərdi
kədərlənərdi
özü isə
yağışda həmişə tək islanıb
elə ancaq şəkillərdə gülümsəyərdi
sizin yerinizə də..

bircə istəyi var idi
daha soyuq adam olmaq istəmirdi
sizlər kimi gülsün
ağrıdan başqa da nəsə hiss etsin istəyirdi

yağışın altında tək islanarkən
kimsə onu tutub qolundan
isti ölkələrə aparsın istəyirdi
elə bir yerə aparsın ki
yenidən insan kimi
sizlər kimi hiss etdirsin istəyirdi