32. qarşımdan keçən insanlara və bu binaların həmən arxasındakı binaya, daha doğrusu binanın ön divarlarına baxıram. nəyə görə önümdəki bu qədər mənzərədən bu ikisindən bəha etdiyimi bəlkə də ilk naxışdan anlamaya bilərsiz, amma həqiqətən aradakı oxşarlığı da görməyə bilmərsiniz. bəli insanlarla binalar arasındakı və ya daha dəqiq cismimizlə divarlar arasındakı. hər ikisi də necə güclü gizlədicidir. bəli önümdəki binaya baxıram, bəzi evlərdə işıqlar yanılıdır bəzilərində sönülü. bəli önümdəki divarlara və pəncərələrə baxıram, və xaricdən necə də hər şey normal və adi görsənir. ya o divarların arxasında nə baş verir? neçə acıları, neçə sevincləri gizlədir bu divarlar və biz heç birini görmürük. bəlkə də bu saniyələrdə mən baxan vaxtı sərxoş biri arvadını döyür, bəlkə də bir uşaq ilk addımını atdı, ya da bir ata uşaqlarını başına yığıb nəsə öyrədir, bəzilərində 1 saata dönəcək atasın gözləyir, bəziləri isə heş zaman dönməyəcək olan ataların. bəzi evlərdə ay sonuna necə çıxa biləcəyi düşünülür, bəzi evlərdə həyat çox çətindir, bəzilərində isə çox asan. bəzi evlərdə ümidlər ölür, bəzilərində yeni ümid doğur. amma mən bunlarım heç birini görə bilmirəm, tək göedüyüç önüçdəki divarlar, hər cürə acını sevgini bilən şahid olan amma bunu bizdən gizlədən divarlar. ya önümdəki insanlara nə deməli? eynilə divarlar kimi qəraqdan necə də sıradan görünürlər, sanki içlərində o qədər acını sevinci sevgini ümidi ümidsizliyi kədəri yalnızlığı keçirmirlər. qıraqdan hamısı divarlar kimi qatı və bərk görsənirlər, çünki gizlədirlər. özlərini. ruhlarını. yaşadıqlarını. hiss etdiklərini. düşündüklərini. sevgilərini. içlərindəki məsumiyyəti. gizlədirlər, çünki gizlətməlidirlər yoxsa zəif görünərlər. bunqədər güc sevdalısı olan insanlardam kim zəif görünmək istərki. amma nifrətlərini gizlətmirlər, kinlərini də və şübhələrini. nifrətlə baxırlar bir birlərinə oysa içlərində gülümsəmək istəyərək.. amma gülümsəmirlər, bunqədər cəsarətləri yox. bunu etmirlər çünki gülünc görünməkdən qorxurlar, gülümsədikləri insanın onlarım həqiqətən kim olduğunu, həqiqətən necə zəif və sevgiyə möhtac olduğun başa düşməsindən qorxurlar. amma nifrətin onları gücləndirdiyini, bir divar kimi qatı etdiklərini. amma ya divarları qıra bilərsək? başa düşəcəyik deyilmi bir birimizə necə də bənzədiyimizi, necə də bir birimizə ehtiyacımız olduğunu və bir birimizi necə də sevdiyimizi. gülümsəyin, dostlar, gülümsəyin çünki bu daha çətindir.