1. dinləyici kütlələri geniş olmayan, çox az adamın yanlarından keçərkən ayaq saxlayıb dinlədikləri musiqiçilər. ona görə də, bu başlığın açılmaması təəccübləndirmədi məni.
anlamaqda çətinlik çəkirəm. hələ də elə insanlar var ki ,onları görəndə yuxarıdan aşağı baxırlar, özlərinin tapşırığa, əmrə tabe olub pul qazanmaqlarını nəsə daha ciddi bir fəaliyyət kimi qəbul edirlər. küçə musiqiçilərinin sərbəst şəkildə, əyləndirərək, hüzünləndirərək və işin maddi tərəfini ciddiyə almayaraq günlərini keçirmələri batır sistem işçilərinə.

azərbaycanda "ictimai asayişi pozmaq" bəhanəsiylə bölməyə aparılırlar (bu tamam ayrı mövzudur).

iki il öncə özüm şahidi olmuşam, buralı deyildi musiqiçi. akkordeonda çalırdı, qüsursuz ifa edirdi yaşlı. nə isə deyirdilər polislər, o da anlamırdı. akkordeonunun qabına bir-iki təpik vurdular, qəpiklər də töküldü yerə. sakitcə akkordeonunu yığıb getdi, qəpikləri də toplamadı.

bilirsiniz, heç də asan bir fəaliyyət deyil ifa etmək. küçədə bu fəaliyyət bir ayrı çətindir. götürün bir musiqi alətini, öyrənməyə çalışın. düzgün ifa etməyin, duyğulara toxunmağın necə qəliz olduğunu görəcəksiniz. hər hansı bir mahnını ifa etməyə cəhd edin, daha çətini bunu kütlə qarşısında etməyə çalışın. yanınızdan qəzəbli baxışlarla sizi süzərək keçən, sizi təlxək hesab edib gülən, harasa tələsərkən qarşınıza qəpikləri tullayan insanlara göstərməyə çalışın musiqinin gözəlliyini. o qədər səsin içində ifa etməyin necə məsuliyyətli olduğunu bilirsiniz? sizə hər şey mane olur və siz ən yaxşısını göstərmək üçün çalışırsınız sanki.

böyük auditoriya qarşısında çıxış edən orkestr səhnəyə gəlməzdən öncə sizdən xahiş edirlər
“telefonlarınızı səssizə alın”. təsəvvür edin, ifa edərkən bu belə çaşdıra bilər sizi.
dəqiq yadımda deyil hansısa konsert zamanı əzan başladı deyə, şef orkestrı dayandırdı, dinləyicilər buradan nə nəticə çıxardılarsa, alqışlamağa başladılar.

mənim üçün vacib deyil bütün notlar dəqiq ölçüsündə çalınsın, bütün qanunauyğunluqlara əməl edilsin. əsas odur, toxuna bilsin ifa insana, musiqinin xarakteri əks etdirilsin.

belə bir eksperiment də vardır :
amerikalı məhşur skripaç joshua bell 2007-ci ildə eksperimentdə iştirak etməyə razı oldu. səhər çağı metro zalında adi küçə musiqiçisi geyimində 43 dəqiqə ərzində öz repertuartından məhşur musiqi parçaları ifa etdi. ordan keçən 1097 adamdan cəmi 7 nəfər ayaq saxlayıb qulaq asmışdı.
halbuki, bellin konsertlərində adətən biletlər konsertə bir neçə gün qalmış tamam satılıb qurtarır, özü də ən ucuz biletlər 100 dollar olmaqla.