62. ikimizin də uşaqlığı yaxşı keçməyib
ailəvi stol əhatəsindəki söhbətlərə həsrət qalmışıq
filankəslərin maşını
filankəslərin arvadı
filankəslərin ipoteka borcuna heç qulaq asmamışıq
ikimiz də çox sakit yaşamışıq
ikimiz də vaxtında çox susmuşuq
danışmamışıq tez bezməklərimizi
geri qaytara bilməmişik itirdiklərimizi
sonunu düşünməkdən,
heç vaxt başlaya bilmədiklərimizi
hiss edirəm
sən də ən az mənim qədər öz özünə danışmısan
illərlə ünsiyyətdən qaçmısan
nələrəsə başlamağa çox qorxmusan
sənə də ən az mənim qədər əzab verib illərlə
bu keçmişdəki peşmançılıqlar
sən də ən az mənim qədər bir ömür axtarıb
istədiyini heç vaxt tapmağı bacarmamısan
hiss edirəm
sən də ölümü çox müzakirə etmisən
itirdiyin baban haqda çox fikirləşmisən
bəlkə də elə səni də
ölülər qədər incidib yaşayanlar
soyuqluqlarıyla,uzaqlıqlarıyla
daha yanında olmamaqlarıyla
səndə eyni məndəki qəribliyi
istiqamətsizliyi görürəm
daha keçən gün şahid oldum
gözlərindəki dağ boyda ifadəsizliyə
heç nə başa düşə bilməsəm də,
hiss eləmişdim
mən də o cür çox baxmışam vaxtında
kimlərəsə
hiss edirəm
sən də illərlə ruh əkizlərinə inanmısan
sonra da ilk səni fərq edən adamın
o adam olduğunu sanmısan
və elə ondaca
ilk tərk edilişini yaşamısan
hiss edirəm
sənin də indi bütün bu arzu olunmaz suallara
bircə cavabın qalıb daha
o da “bilmirəm”..
sənə baxdıqca xatirələr lap pis incidir
o gün yenə bir yerdəydik amma məndən ayrı oturmuşdun
o gün yenə kimləsə nəyinisə bölüşürdün
o gün yenə filankəslərin söhbəti gedirdi dost tanış stolunda
məndən uzaqlarda
sənə baxdıqca heç yaşamadığımız xatirələri görürəm,
incidən elə onlardır,
heç yaşanmayanlar
ey heç zaman gəlməyən sən
indi getdiyin yerlərdən çoxlu xəyanət və külək gətir mənə
dostuma tanışıma danışacam
qoy elə bilsinlər bizi ayıran məsafələrdir
ya da ki keçmiş sevgilər
getdiyin yerlərdə
məndən uzaqlarda
yenidən inanmağa başla ruh əkizlərinə
xoşbəxt ailələrə
qoy bəs etsin sənə
çörəyi alan kimi isti isti yemək
güldürsün üzünü
qışda yorğanı burnunacan çəkmək
şad günlərin bol olsun
daha ad günlərini mənasız sayma
toy şəkillərində çoxlu çoxlu güləsən valideynlərinlə
oysa ikimiz də istənməyən övlad olmuşuq
ikimiz də günahkar olmuşuq
yaraşmamışıq öz ailələrimizə
ya da ki biraz çevirsən üzünü
göz gözə gələrdik
sən də şahid olardın
mənim gözlərimdəki o dağ boyda ifadəsizliyə
yadına salarsan
biz xoşbəxt ola bilərdik səninlə
heç danışmadan
bir-birmizə pafoslu sözlər demədən
səni sevirəmləri
aşiq olmuşamları işlətmədən
qoy elə çox istəyərdik biz bir-birmizi.
mahnılar girməzdi araya
ən axmaq kinolar yada salmazdı səni
bəlkə yenə inanmayacaqdın ruh əkizlərinə
amma biz xoşbəxt ola bilərdik səninlə
yaşayanlar da ölülər qədər incidə bilir çünki
uzaqlıqlarıyla,soyuqluqlarıyla
burdasan
yaşayırsan
yan masadan baxırsan göz ucu mənə
amma həmin ölülərdən daha da uzaqlardasan.
olan olub artıq
heç tanımamışıq bir birimizi
heç yan yana oturmamışıq
heç yan yana susmamışıq səninlə
olan olub artıq
biz xoşbəxt ola bilərdik səninlələri saxladın bircə
sən qalxıb gedincə yan masadan
biz xoşbəxt ola bilmədik sənlə,
heç nə də qalmadı daha geriyə
olan olub artıq
bu şeiri heç yazmamış qədər
yad qaldıq daha bir-birimizə.