3. özümü insanlardan izolə etmiş biri olaraq içinə düşdüyüm an inanılmaz qəribə hissiyat yaranır məndə. filmlərdə başqa zamandan gəlib mərkəzi küçəyə düşüb ətrafa təəccüb içində baxan insan hissiyatı. bir az da film aurası yaratmaq istəsəniz insanların üzündə barkodlar da təsəvvür edə bilərsiniz. insanların üzündəki ifadələr. boş danışıqlar. mən çox dolu danışıram guya? yox qətiyyən. sadəcə millətə baxıram və az qala hamının sifətindən eqoistlik yağır. insanlara altdan yuxarı * tam bilmirəm yuxarıdan aşağı da ola bilər baxmalar, nəinki kiçik dağları, bütün dağları mən yaratdım blət! deyirmişcəsinə bir duruş, baxış. adam rus dilində dediyi cümləni tamamlaya bilmir. amma mənə qəribə baxır. birlikdə getdiyim adamın üzündəki ifadəsi dəyişir ala zaraya girəndə. insanlar sırf check in edə bilmək üçün mağazalara girir. saxta şəxsiyyətlərini aktiv edirlər mall-larda. sonra məhləyə qayıdanda "məfkurə xala, bi dənə çörək ver də ordan" cümləsiylə resetlənirlər. düzü bəziləri normal versiyalarında mall gəzintisini davam etdirir deyə qəribə görünüşlü adam görəndə barmağı ilə işarə edib yanındakına "aa bına bax" deyir . göz boyamaqdan ibarət şeylərdi hamısı. uşaqlar, yeniyetmə və cavanlarda bir müddətlik olsa başa düşərəm də, yaşlı insanlar belə düşürlər ortalığa. fikirləşirəm ki, millət maldı. sonra deyrəm ala kapitalist sistemə sitəm də pul tapana qədərdi. bir şey ki, özün nikedan endirimli ayaqqabı alıb geyinən insansan, mangoda cibinə uyğun tshirt tapanda alırsan, nə boşboş danışırsan. getdiyimə peşman olub gəlirəm evə.
bir sözlə another brick in the wall klibi kimi yerlərdi