16. keçən ay illərlə getmədiyim,doğulub,boya başa çatdığım rayona gedəndə yaşadığım hiss.sim-təkər sürdüyümüz o kələ-kötür küçəmiz asfaltlanıb,qapılar rənglənib,hər kəs demək olar ki,öz evini təmir etdirib,əvvəllər bir-yerdən bir yerə getmək üçün saatlarla maşın gözləyərdik,indi o problem yoxdu.marşrutlar hər dəqiqə işləyir,əksər adamların öz şəxsi maşınları var.başımıza qapazı vurub bizi dükana siqaret dalınca göndərən bizdən böyük məhlə uşaqlarımın saçlarına dən düşüb,külfətə qarışıblar,bizim kalyaskada o baş bu başa sürdüyümüz uşaqların yarısı əsgərlikdədi,yarısı instutda oxuyur.qalanı da başını götürüb gedib rusyetə zada fəhləçilik edirlər.məni görən məhlə qadınlarımızın çoxusu kövrəldi.yetimçiliklə böyüdüyümdən həmişə mənə ayrı münasibət göstərirdilər.hec vaxt xətrimə dəymirdilər.nə özləri bunu edir,nə də uşaqlarına bunu etməyə icazə verirdilər.hətta qonşu uşaqlarla dalaşanda anaları həmişə onları danlayırdı.məni haqlı görürdülər.əsas nostalgiya həyətimizə girəndən sonra oldu.mənim hər qarışında xatirələrim olan həyətimizdə müvəqqəti qalmaqları üçün bizim evə yerləşən ailənin uşaqları o yan bu yana qaçırdı. kömürlə yazdığım "25.06.2001-cil il" yazısı hələ də həyətdə köhnə əşyaları yığdığımız anbarın sınıq-sökük qapısında qalırdı.anamız bizə dalaşanda qaçıb gizləndiyimiz padvalın qapısı da olduğu kimi yerindəydi.tək fərq rəngi paslanmışdı vəssalam.evin arxasında öz əlimlə əkdiyim alma ağacı yox idi.soruşdum dedilər ki,qurumuşdu kəsdik.bütün bunlardan daha çox mənə təsir edən bilirsiz ne oldu?nənəmin yay vaxtı həyətdə oturduğu stul.ayağı yox idi,çürümüşdü.atmışdılar ağacın altına.həmişə onda oturar toyuqları yemləyər,hörgü hörər,özünə məşğuliyyət tapardı.indi nə nənəm var..,nə də ki,stuldan əsər-əlamət....həyətdən çıxanda məhlə uşağımla rastlaşdım.ordan-buradan söhbət elədik.onu soruşdum dedi uje ərdədi.kəndə ərə gedib.3 uşağı var.arabir gəlirlər anası gilə qonaq..həmin gün onunla söhbət etdiyimiz yerlərə də baş çəkdim.küçəmizin sonunda balaca çay var idi.həmişə orda görüşərdik.çox şeylər düşündüm.mən həmin gün keçmişi xatırlamadım e,rəsmən yaşadım.uzun müddətdir bakıda yaşamağıma baxmayaraq yuxularımda da oraları görürəm həmişə.həyətimizi,küçəmizi,qonşularımızı..darıxıram cox.ən zəhləm getdiyim qonşularımdan ötrü də darıxıram bəzən.mən keçmişimi sevirəm.onun məndə buraxdığı izləri,ağrı-acıları,yaxşıları və pisləri sevirəm.....o mənim daxilimdədir daima...