40. lətifə qəhramanıdır. məzhəkəsi və satirik yumoru ilə mışhur bir şəxsiyyət olub. bizim dildə də bir xeyli lətifələri var, amma bizim folklor ancaq ermənilərlə yarışanda ictimailəşir deyə çox qoz qoyan yoxdu bu ara ona. türklər əməlli işləyiblər o mövzunu. mirzə cəlil də eyni adlı dərgiyə yazdığı yazıların bəzilərində o məxləsi işlədirdi. yəni satirik yumorla xalqı tənqid edirdi. türkləşməni, ruslaşmanı və ərəbləşməni. mirzənin təlqin etməyə çalışdığı fikir cəmiyyət özünü dərk etmədən bir poxa dərman ola bilməz fikri idi ki hələ də aktualdı o mövzu. aradan keçən 100 ildə yenə cəmiyyətimizi bir qisim beyinlər türkləşdirməyə bir qisim beyinlər avropalılaşdırmağa bir qisim beyinlər də ərəbləşdirməyə çalışırlar. dəyişən bircə şey var artıq mirzə cəlillər yoxdur. şairin dediyi kimi " dəmirin tuncuna/ insanın bicinə qaldıq"