41. dinlər, səmavi dinlər, olduqca maraqlı keçiş dövrünü yaşayırlar və biz bunu canlı görən nəsillərdən biriyik. atalarımız və uşaqlarımız da o nəsillərin içindədir.
tanrını nə nitşe, nə digər filosoflar nə də elm öldürüb, tanrını internet öldürdü, və davam edir. əslində dolayı yolla əlbətdəki tanrını öldürən filosoflar və elm idi öz məntiqli izahları ilə bilməyənləri başa salaraq. internet də bunun çatdırıcısı oldu bir növ.
maraqlı nöqtə orasıdır ki, biz elə bir keçid dövrünü yaşayırıq ki, bizdən əvvəl və hal hazırda milyardların inandığı dinlər hal hazırda və gələcəkdə sadəcə keçmişdə qalmış mif olaraq görülüb və istifadə edilir/ediləcək. necə ki yunan tanrıları kimi. şeir üçün, lirizm üçün ya sadəcə insanın xəyalgücünü şərh etmək üçün müraciət edilən bir qaynaqdır, ədəbiyyatın istifadə etdiyi, başqa heçnə.

gələcək spiritualizmi, dinləri sadəcə karma, kosmik enerji tipli inanclardan ibarət olacaq yəqin. və məhəmməd, isa sadəcə arada bir müraciət edilən zeus, poseidon kimi keçmiş dini obrazlar olacaqlar, ki hazırda da dünyanın yarısı üçün elədirlər, digər yarısı isə aydınlanmamış ya da aydınlanmaq istəməmiş təbəqədir.

əlavə olaraq, bir də o atışma mərhələsini keçmişdə qoyur artıq dini müzakirələr. inanmayanın inananları alçaltma, məzxərəyə qoyma mərhələsi, dövrləri. yəqin bunun bir səbəvi var o da əvvəl inanmayan insan çoxluqdan fərqli olurdu və yalnızlıöın verdiyi təsirlə öz hisslərinə hakim ola bilməyib onlara hücum edirdisə, indi artıq yalnız deyil. və indi artıq din ilə məzələnərək də fərqli ola bilmir. çünki artıq bir çoxuna aydın məsələdir.
indiki dövr üçün bu tip hərəkətləri edənlər -inananlarla məzələnənlər, dini şiddətli müzakirə obyekti edənlər- yəqin ki əsas olaraq yeniyetmələrdir; dünya ilə yeni tanışlığın verdiyi həyəcanlı əhval və hər yeni düşüncənin sanki amerika kəşf etmiş kimi dilə gətirildiyi insanın ən gözəl və ən çirkin yaşı.