122. 1 ay falan əvvəl olmuşdu səhv eləmirəmsə. yay olmağına baxmayaraq dəhşət küləkli günüydü bakıda. məndə qərarlaşdırdım ki bundan yaxşı vaxt olmaz tək axşam gəzintisi üçün guya. axşam saat 10 olardı hardasa evdən çıxanda. fikirləşmişdim ki içəri şəhər stansiyasında düşüb ordan da funklyorla dağüstü park zad o tərəfləri fırlanaram axşamda metro bağlanmamış birtəhər özümü çatdıraram. külək gözlədiyimdəndə bərk əsirdi. bir yandan da sevinirdimki az adam olacaq. nəysə funklyora çatanda gördüm qapısı bağlıdı. dedim əşi nolar biraz da çox gəzərəm lap yaxşı. dağüstü parka çatandaysa şok oldum. bəlkə normalda o qədər adam olmazdı heç. ərəb turistlərdə bir yandan.. nəysə həmişə oturduğum bir yer var orda dedim yəqin boş olar gedim ora. mən getdim sonra ardımca 2 dənədə cütlük gəldi yanıma. onsuz söhbət heç kimin olmamasından şikayətlənməyimdə deyil sadəcə yalnızlığı özüm seçmişdim o gün. ama di gəl ki yanımdakıların baxışıarına tuş gədim bir neçə dəfə. istəməsəmdə nəsə qəribə oldum. başladım onların həyatları haqqında fikirləşməyə bəlkədə xoşbəxt deyildilər heç biri ama o andaki xoşbəxt görsənirdilər və bu onlara bəs edirdi. qısası günümün içinə etmişdilər. üstəlikdə hər addım başı ərəblərin kameranı uzadıb şəkil çəkmələrini istəmələrini demirəm. ölkəmizin insanlarını pis tanımamaqları adına da hər dəfə özümə söyə söyə çəkirdim şəkillərini. bu qədər niyə yazdım heç bilmirəm. sonuç itibarile fok balıkları çok yalnız.