107. hər dəfə 2 yaşlı bacım qızının ,əllərini açaraq birtəhər "dayı" deyib üstümə qaçaraq məni qucaqlaması,o yup-yumuşaq əlləriylə mənə yediyi şirniyyatdan pay verməsi,məni hədsiz çox istəməsi və bu kimi insana mənən gözəl duyğular bəxş edən anlar və zamanlar bir daha həyatın o qədər də pis bir yer olmadığının sübutudur..