71. `leyla ilə məcnun öz səhrasında azanların hekayəsidir, ümidini itirmədən gözləyənlərin, kədərin olduğu yerdə gülüşü əskik etməyənlərin, hələ də sevdiyinin gözünə baxıb "səni sevirəm" deməkdə çətinlik çəkənlərin hekayəsidir, bethovenin 9-cu simfoniyanı yazanda kar olduğunu bilənlərin amma arabeskdən də əl çəkməyənlərin, başqa hekayələrdə yer verilmədiyi üçün öz hekayəsini yazanların, söyüşlə danışıb sevgiylə susanların hekayəsidir. güclü olmaq istəməyənlərin hekayəsidir. çox sınayıb çox itirənlərin, daima sınayıb daima itirənlərin, daha yaxşı itirənlərin, bu dövrün ən bəzəkli itirənlərinin hekayəsidir.` bəlkə birgün gündoğarkən baxadıqda üfüqə yaşamağı yenidən sevə bilərik...