11. bu həqiqəti mən ölənə qədər hər müəllimlər günündə paylaşacam. deməli, 2011 - ci ilin oktyabr ayının 5-də direktor bütün müəllimləri yığdı ki, sabah icra bizi rayona çağırıb. (müəllim işlədiyim zamanlar) ağlıma ilk gələn fikr o oldu ki, müəllimlər günü ilə əlaqədardır. təzə kostyum geyinib, qalstuk bağladım. kənd dayanacağına gedib direktorun maşınını gözlədim. bir neçə müəllim ilə gəldi və mən də maşına əyləşdim. müəllimlərin hamısı köhnə geyimdə idi və maşının yük yerində iki - üç labatka (bel) var idi. təəccüblənməyə vaxt qalmadı ki, direktor soruşdu ; məgər sənə deməyiblər ki iməclikdi, köhnə paltar geyinmək lazımdı? yox - dedim... əsəbdən əllərim titrəyirdi. rayona çatanda yol boyu düzülmüş müəllimlərin əllərində bel yer şumladığını gördüm. kimi ot yolurdu, kimi də yol qırağında olan pampersləri təmizləyirdi. bir az tərəddüd etdim, sonra bizim müəllimlərin də qollarını çırmayıb var güclə işə girişdiyini gördüm. məndən yaşca böyük müəllimlərin (hamsı mənim müəllim olub) işlədiyini görəndə əlimə bel alıb onlara kömək etməyə başladım. amma 10 dəqiqə sonra sanki bütün dünyanın əsəbi üstümə töküldü. lapatkanı var gücümlə uzağa atıb qışqırmağa başladım. məni güclə sakitləşdirdilər. səbəbini soruşanda dedim ki, bu gün müəllimlər günüdü, heç olmasa bu gün olmasın bu şeylər. yarım saat sonra iməclik ləğv olundu. məlum oldu ki, 5 oktyabrın müəllimlər günü olduğundan xəbərsizmiş rayon başçısı (((( və mənim müəllimlik istəyim, ümidlərim könülsüz şumlanmış iməclik torpaqlarında dəfn olundu...
(c) bahadur qobustan seyidov