718. sözlük, niyə biz (kimi) insanlarda qəmə, melanxoliyaya maillik/ meyillənmə var sözlük? sözlük sözü nəsə yad səsləniree... sənə necə səslənim ki, doğma olsun mənə... mənə, mən deyirəm bunu sənə (qaifəli bir söz oldu bu, yüngülvari bu sözü deyərək gülümsəyərdim normal vaxtda). sənə demişkən, onu deyirəm axı, bir ad tapmalıydım sənə. savalan desəm çox patriotik səslənir. o da çox vaxt şit görsənir mənə. (amq. dinmirəm amma qafiyə elə bil təqib edir məni, yüngülvari gülərdim buna yenə, məsələn səhər işə gedərkən).

sözlük, həqiqi niyə qəmlənmək istəyirəm ki mən? bax indi çox sazam, superəm, bayaq da şad idim, şad gəldim evə, üzümdə şadyanalığın ostatkası kimi qalmışdı təbəssümüm. o təbəssüm mənə səhərə qədər çatardı. amma dayandım, qərar verdim dalğanı dəyişdirməyə. dont worry be happydeki o mırt qaqaş olmaqa davam etmek istemedim. qəmlənmək istədim sözlük... qəmli mahnı dinlədim məsələn. bir insan niyə bilə-bilə əziyyət versin ki?! bunun düz olduğunu kim deyib belə də ki? bəlkə bu şərqlilərə olan tanrının bir lənətidir?! boş, insana əzab verən bir yönəlmə?!

bir xarabat əhli şairə, çox şad, gümrah bir qadın niyə qəm demişdi? olmaz ki, ancaq pozitiv (bu qadın pozitiv deyərkən nəzərdə nə tutursan deyəndə gülür, normal vaxtda təbii, mənim halda o da gülməz amq. bayaq dedim axı qəmliyəm, ehehehe azcana gülümsədim ). şair də qayıdır ki, o vaxt adəm peyğəmbəri tanrı yaradanda, palçığı qəmlə islatdı (göz yaşının sirri tapıldı ehehehe ). yəni dedi bizim xəmirimizdədi qəm. şad olanda sən tək olmursan bəlkə heç vaxt, bədəni hiss edirsən? (bu son cümlədən başlayaraq mən danışıram) qəmli olanda bədəni də bəlkə hiss eləmirsən?! bəlkə özünü qəmnən tapırsan hə sözlük? bəlkə "mən"i tapırsan sözlük? sözlük dedim yadıma düşdü, sənə bir ad tapmalıydım... gerçi, boş ver! "mən"i tapdım ki, "səni" tapam?! bəlkə elə bu ikisi eyni şeydir? mahnı da var idiye "hər gün eyni şey, şey, şey..." (normal halda buna da hırıdayardım, amma qəmliyəm sözlük, bəlkə də, xoşbəxtəm...)