31. xatirəsi işsizlik, ağlamağı rahat. cibində tək tək alınmış azərisi var west paketində. görünməyəni görür xəyallara çevrilmiş ümidləri var. görünmür özü gözlərin qabağında. hamı onun üçün çalışdığını deyir aktivisti, bürokratı, məmuru. onun üçün əlləşdiyini deyir böyük kreslo sahibləri. onu bir özü fikirləşmir. özü balalarını fikirləşir çünki. alçalmadan bu ayı necə yola verəcəyini fikirləşir. çünki gələn ay pulu çox olacaq qızına gəlincik ala biləcək oğluna top. bu tükənməyən gecələrinin ümidləridir. hansı ki o ürəyinin ən dərin yerində ölməyi fikirləşir. amma ölməmək üçün dua eləyir ailəsinə baxan olmaz. yaddaşı yoxdur, çox savadsızdır. dünən nə yediyini xatırlamır. çünki dünən yemək yeyərkən "sabah nə bişirəcəm ?" deyə fikirləşən arvadının gözlərinə baxırdı. o savadsız bir fərddir. insanlar onun kimi olmaq istəmirlər. çünki onun pis vəziyyətdə olduğunu bilirlər. amma kömək eləmirlər. çünki yeni binalar tikilməlidir, hollivud obrazlarının cildinə girməlidir gənclər, əyləncələr təqdim olunmalıdır, bu ölkənin gələcəyini pivəxanalarda pivəyə pul xərcləyərək danışmalıdır işıqlı gənclər, yeni villalarda yaşamalıdır zənginlər, yayda istirahatə xaricə gedilməlidir, bu kimi fəaliyyətlər olmalıdır. olmalıdır ki ölkəmiz və bu ölkənin gəncləri inkişaf etsinlər. o bu cəmiyyətin insanı deyil, ya da bu cəmiyyet insanlardan ibarət deyil. gecələr baxa bilir uşaqlarının üzünə utanmadan hər gün daha da gözəlləşirlər amma o azərbaycan kimi qalır. kimsə vəzifə üçün insanlığından keçir, kimsə bekarçılıqdan istefasın istəyir prezidentin, kimsə halına şükr edir, kimsə donur qaz ixrac edən ölkədə, kimsə 5 otaqlı evdə iki nəfərlə yaşayır, kimsə evsiz qalıb analoqsuz binalar şəhərində. o hələ də qızının üzünə baxır səhər qızı oyanmadan işə gedəcək çünki. səhərləri də olur bu həyatın amma analoqsuz səhərlər olmur analoji səhərlərə açır gözlərini məcburiyyətdən. təhqir olunduğu bir cəmiyyətdə iradesiz gülüş mimikası alır üzü rəhbər onu danlayanda. rəhbərin onu danladığın bilir, amma bilmir ki bir yerdə kreslo arxasında oturan bir insan onun olanı yeyir özü yeməyi yetmir kimi yaxınlarına da yedirdir, bilmir ki onun haqqında azik kəliməsin işlədənlər var ikrahla, onun savadsızlığın cinayət bilən insanlar var, bilmir ki bir yerdə oturub əlində başa düşmədiyi bir kitabla fitva verirlər namaz qılmayanların cəhənnəmə gedəcəklərini, bilmir ki məktəb adlanan bir tikilidə bir insan qızını dərsə göndərmədiyinə görə günahlandırır onu, qızının yamanmış cins şalvardan başqa bir paltarı olmadığını bilməyərək, bilmir ki bir yerlərdə ondan daha çox pul alsın deyə dövlət adlanan bəy daha çox imza atır vərəqlərə. onun günahı kasıb olmağındadı heç dostu yoxdu onun, onu dinləyən yoxdu, onu qonaq çağıran yoxdu, ona yaxın gələn yoxdu çünki o günahkardı günahı kasıblığıdı. onların günahı insan olmaqlarıdı onlar insandı. insan olduqlarına görə özləri kimi olmayana yuxarıdan baxırlar. onların insan olduğu bir cəmiyyətdə insan olmamaq şərəfli bir şeydir. bütün gün əziyyət çəkərək qazandığın pulla evinə aldığın çörək kimi.