733. heçnəyə həvəsim yoxdu, nə də istəyim yoxdu. elədiyim tək şey keçib gedən günlərə baxmaqdı. 2-3 gündü heçnəyə inamım qalmıyıb. sevgi də boş şeydi, gələcək planlar da. həyatda missiyamın sona yetdiyini düşünürəm yavaş yavaş. xəyallar da yox olub gedir, ümidlər də. xoşbəxtlik də hardasa uzaqlardadı. güclü görünməkdən qürurdan bezmişəm. bunları yaza yaza yanağımdan süzülən yaşdan da bezmişəm. əvvəllər belə günlərin sayı çox azıydı həyatımda. gülürdüm keçirdim hərşeyə, indi gülüh keçəmmirəm. çoxalır bu günlər. nağıllar aləmindən reallığa enmək çətiniydi mənə həmişə, bir xəyal qurub yola verirdim vəziyəti. indi gələcəklə bağlı heç bir xəyal qurammıram. ətrafımdakılar da deyir bəxtəvərdi e bu buna bax. və ən pisi odu ki, mən, heçkəsə heçvaxt pislik etməyi bacarmayan mən dəhşətlə başa düşürəm ki, mənim insanlara paxıllığım tutur. bunu özümə etiraf etmək belə çətindi mənə. işdən çıxmaq istirəm, bildiyim tanıdığım bütün insanlardan uzaqlaşmaq istirəm. içim o qədə yanır ki, bütün günü dikbaş gəzən, heçkəsin üzə bilmədiyi qız bunları bura yazır. çünki bunları danışacaq heçkimim yoxdu. bunları danışacaq tək insan anamdı, onu da danışıb üzmək istəmirəm.bəzi insanlar var həyatda, həyatı yola vermək olarlıq deyil. mən ya hissetdiyim kimi yaşamalıyam, ya da yaşaya bilmirəm. həyatı yola verə bilmirəm. illərdi də keçir birtəhər deyə bilmirəm. kaş o qəzadan sağ çıxmazdım, çünki intihar edəcək o göt yoxdu məndə.