23. hardasa 10 yaşında olardım. hər il yay ayında rayona-nənəmlə bababımın yanına qalmaq üçün gedirdim. 3 aylıq bir müddət olurdu bu daha çox. sıradan bir uşaq yay tətilində necə əylənirdisə mən də eləcə. nənəmgilin evi çox böyük,otaqları çox olan həyət evi idi. həyətində çoxlu meyvə agacları var idi,indi onlardan əsər-əlamət yoxdu. hamısını babam öləndən sonra kəsdilər,onsuz da heç kim baxmırdı. mən hərdən nənəmin otağında,çox vaxt da mahnur xalanın otağında qalırdım. anamın əmisinin ikinci yoldaşı idi mahnur xala. onun evi nənəmgilin evinə birləşik lakin ayrı idi. bir də evinə məxsus çox spesifik bir qoxu var idi. o evdən hələ də o iy gəlir. əvvəllər anamın indi isə mənim olan ikinci bir yataq var idi o geniş bir otaqlı evdə,dəmir purjinli yataqlardan. mahnur xalanın qulaqları ağır eşidirdi,hər dəfə ona xəbərləri başa salanda itin zülmünü çəkirdim,amma mənə çox xoş idi. çünki ona nəyisə başa salanda sözləri başqa cür anlayıb qəribə reaksiyalar verirdi,gülməli gəlirdi mənə. üzdə sərt olsa da məni çox istədiyini bilirdim. nənəmgildə qaldığım günlər gecələr mütləq ona baş çəkərdim. o da mənə hər dəfə şabalıd verirdi,hansı ki,indi yediyim heç bir şabalıd o dadı vermir.

bir gün yenə film izlədiyimiz,daha doğrusu başa salmaqdan rahat izləyə bilmədiyim gecələrdən biri idi. şirin çayımı verdi və yatdıq. hərşey həmişəki kimi idi,bir şey yadımızdan çıxmışdı amma - tualetə getməmişdim,tualet də həyətin o bir başında idi. gecə ağır keçəcəkdi,bəlli idi. bir ara düşündüm ki,hələ yenicə yerimizə girmişik,bəlkə mahnur xalaya dərdimi deyim,xorultusu qulağımı deşsə də. yaxınlaşdım başladım yavaş səslə çağırmağa
- mahnur xalaa? ay mahnur xala.
- (xorultu..)
xorultu ilə dialoqumuz bu şəkildə dəvan etdi biraz. bir ara gözünü açıb ümid verdi,sonra yenidən yumdu gözünü.

yuxum da qaçmışdı bu bəlaya görə. çıxdım taxta balkona. gözüm eləcə eşiyin o bir ucundaki tualetdə idi. nənəmi çağırmaq istəyirdim amma həyətdən səsimi eşitməzdi. artıq ağlamağa və allah babaya yalvarmağa başlamışdım ki,birdən çox qəribə bir şey oldu. hər yer işıqlıq oldu bir anda. o zifiri qaranlıq yerini işıqlığa verdi. hələ gecə yeni başlamışdı halbuki. yuxuda olduğumu sandım bir an,bu necə baş verdi anlamadım. qorxu və qarışıq hiss var idi içimdə,adını qoya bilmədiyim bu hisslərimlə birlikdə baş vermiş hadisəyə görə tualet yadımdan çıxmışdı. hardasa 5 dəqiqə işıqlıq olduqdan sonra yenə qaranlıq çökdü,heçnə anlamamışdım. keçdim yatmağa nəyə çıxdığımı yadımdan çıxardıb.

səhəri gün bunları evdəkilərə danışanda heç kim mənə inanmadı,babam dedi yuxu görmüsən elə bir şey ola bilməz,nənəm qəribə diaqnozlar qoydu mənə. nəticədə heç kim inanmadı. çox sonralar yenicə mollalarla oturub duran xalamın əri bu hadisəni din ilə bağladı,adı var imiş bunun dini kitablarda. 100 ildə 1 dəfə olan bir şey imiş. din ilə əlaqəli etsələr də mənə inanan biri var idi.

sonralar bunun heç də din ilə bağlı olmadığını,təbii təbiət hadisəsi olduğunu və hətta bir neçə yerdə də bu hadisənin müəyyən vaxtlardə yaşandığı xəbərini aldım. hər nə qədər bu faktlar olsa da,uşaqlığımın möcüzəsi olaraq qalıb.