4. 2002ci ildi.yay vaxtıdı.azərbaycanda futbol coşqusunun ən çox olduğu dövrdü.hamıda ronaldo ya da hakan şükür forması var.hava qaralana qədər futbol oynayırıq məhəllədə.guya bir qızı sevirəm.bu da başqa məhəllədə qalır.əvvəldən deyim ki,futbola çox marağım olsa da heç vaxt yaxşı futbol oynamamışam.yəni ronaldinhovari hərəkətlər heç vaxt eliyə bilməmişəm.keçim mətləbə,yenə standart amma maraqlı bir gün olaraq futbol oynayırıq.gördüm bu qız gəlir.dedim ilhan mansız kimi topu uşağın başının üstündən aşırım uzaqdan vurum görsün ki, tommy elə belə oğlan deyil.topu aldım ayağıma tam hərəkəti eləməyə cəhd eləmişdim ki,top ayağım altında qaldı yapışdım asfalta.nə xəyal,edirdim nə oldu?!uşaqlar yığıldı başıma.gözümdən iki damla yaş süzüldü.onlar elə bildi ağrıdan ağlıyıram.halbuki bu sevgidə elədiyim fədakarlığın nəticəsiz olmasının verdiyi çarəsizliyin göz yaşları idi...o isə gülə gülə qəlbi kimi daş qapılı stadiondan uzaqlaşırdı.azərbaycan üçün isə nəticə daha ağır oldu,texnikalı bir futbolçunu itirdi.nakam sevgi bir ölkənin futbol tarixini dəyişdi